2007

Ik wil graag al mijn trouwe bloglezers,

een heel goed uiteinde wensen.

Voor het jaar 2007 wens ik iedereen

gezondheid, liefde en geluk.

Tot volgend jaar.

IJS

Ik heb vandag niet veel zin om te schrijven.
Maar deze mooie plaatjes, spreken voor zich.

Begin bij jezelf.

Als ik mezelf niet verdragen kan

kan ik ook geen andere mensen verdragen.

-

Als ik mezelf niet axepteren kan

kan ik ook geen andere mensen axepteren.

-

Als ik mezelf niet vertrouw

hoe kan ik dan andere vertrouwen.

-

Als ik tegen mezelf geen ja kan zeggen

kan ik het ook niet tegen andere mensen.

-

Als ik mezelf niet vergeven kan

hoe moet ik dan andere mensen vergeven.

-

Als ik mijn eigen kunnen niet waardeer

kan ik het ook bij anderen niet.

-

Als ik zelf een pessimist ben

kan ik andere mensen niet blij maken.

-

Als ik zelf niet gelukkig ben

kan ik anderen ook niet gelukkig maken.

-

Als ik zelf niet deel met de armen

kan ik andere mensen niet vragen om te delen.

-

Als ik zelf niet aan de kerk geloof

kan ik andere mensen niet vragen om daar heen te gaan.

-

Als ik niet aan God geloof

kan ik er ook andere mensen niet voor interesseren.

Wie kent hem nog

Elke morgen om half negen

komen wij Katinka tegen

Blauwe ogen, blonde lok

Hel geel truitje, korte rok

Maar ze trippelt zwijgend naast haar ma

Daarom zingen alle jongens haar verlangend na.

Kleine kokette Katinka

Kijk nou eens een keertje om

Stiekempjes over je schouder

Je ma merkt het toch niet dus kom

Kleine kokette Katinka

Ben je verlegen misschien?

We willen zo graag nog heel even

Een glimp van je wipneusje zien!

Elke morgen, zon of regen

Komen wij Katinka tegen

Hakjes tiktak op de stoep

Korte rok met nauwe coupe

Maar haar blik verraadt geen nee of ja

Daarom zingen alle jongens haar verlangend na

Kleine kokette Katinka

Kijk nou eens een keertje om

Stiekempjes over je schouder

Je ma merkt het toch niet dus kom

Kleine kokette Katinka

Ben je verlegen misschien?

We willen zo graag nog heel even

Een glimp van je wipneusje zien!

Een glimp van je wipneusje zien

Een glimp van je wipneusje zien!

Sneeuw.

We hebben winter in het land

Maar deze beelden zijn heel pikant. Zonder sneeuw, kunnen we niks beginnen

Dan kan men zulke beelden niet verzinnen.

Dus als ik me dat zo overleg

Blijft daarom de sneeuw ook weg.

Stel je voor, zoiets midden in de stad

Van schrik vielen dan veel mensen plat.

Toon

Ga nooit heen zonder te groeten

ga nooit heen zonder een zoen

Wie het noodlot zal ontmoeten

kan het morgen niet meer doen

Ga nooit heen zonder te praten

dat doet soms een hart zo'n pijn

Wat je 's morgens hebt verlaten

kan er 's avonds niet meer zijn.

-

Toon Hermans

De strohalm

De herders kwamen en gingen.

Ik kan me voorstellen, dat een herder, mischien een hele jonge, iets van het stalletje meegenomen heeft.

De anderen hebben er niets van gemerkt.

Tot opeens iemand zei, wat heb jij daar in je hand?

Een strohalm zei de kleine herder.

Een strohalm uit het stalletje waar het babytje lag.

Een strohalm, lachten de andere herders, dat is toch afval, rommel, kom nou gooi dat maar weg.

Maar hij schudde zijn hoofd en zei, nee die hou ik, want voor mij is het een teken, een teken voor het kind.

Iedere keer als ik deze strohalm in mijn handen hou, denk ik aan het kind.

De volgende dag vroegen de herders, heb je die strohalm nog steeds?

Gooi toch weg dat ding, waardeloze troep is dat.

Nee hoor, zei de kleine herder, dat is niet waardeloos, daar heeft het kind op gelegen.

Nou en? zeiden de anderen, het kind is waardevol maar het stro toch niet.

Jullie hebben geen gelijk, zei de kleine.

Stro is heel waardevol. Waarop had het kind dan moeten liggen, het is toch zo arm.

Het laat mij zien, dat God het kleine , het waardeloze nodig heeft, hij gebruikt ons kleinen, die nog niet veel kunnen, nog niet veel waard zijn.

En de kleine herder was heel blij met zijn strohalm.

Op een dag, nam een herder hem de strohalm weg en schreeuwde woedend, jij met je strohalm, ik word er gek van.

En hij verfrommelde de halm en gooide het op de grond.

De kleine herder pakte de strohalm rustig op, streek het glad en zei tegen de anderen, kijk- hij is gebleven wat het was, een strohalm.

Al jou woede heeft het niet verandert, het is makkelijk een halm te knikken, maar om het helemaal kapot te maken, daar gebruik je meer voor.

Wij mensen gebruiken nu eenmaal een strohalm om ergens aan te geloven.

Iedere strohalm maakt ons sterker in ons doen en laten.

Foto's

Els Bebingh

Joop Kleinstra

Het eiland der gevoelens

Voor heel lang tijd, bestond er een prachtig mooi klein eilandje.

Op dit eilandje, waren alle gevoelens van de mens thuis.

De humor, het humeur, de droefheid, de eenzaamheid, het geluk en nog heel veel andere gevoelens meer.

Natuurlijk werd het eilandje ook bewoond door de liefde.

Op een dag, kregen de gevoelens te horen dat het eiland zou zinken.

Dus bracht ieder gevoel zijn schip in orde om het eiland te verlaten.

Alleen de liefde wou tot het allerlaatste ogenblik wachten, want ze hield heel veel van het eilandje.

Kort voor het eiland onder ging, vroeg de liefde de andere gevoelens om hulp.

Als het vertrouwen op zijn prachtig mooie schip het eiland verliet, vroeg de liefde; vertrouwen, kun je mij meenemen?

Nee hoor, dat kan ik niet. Ik heb heel veel goud en zilver op mijn schip en ik weet niet of ik jou vertrouwen kan. Er is hier voor jou geen plaats.

Dus vroeg de liefde aan de trots of hij mee mocht varen.

Alsjeblieft trots, mag ik met je mee?

Liefde ik kan je niet meenemen, hier is alles zo perfekt, je zou hier alleen maar storen.

Toen kwam de droefheid voorbij; lieve droefheid neem jij mij mee?

Ach liefde, sprak de droefheid, ik ben zo verdrietig, ik moet alleen blijven.

Als het goede humeur weg voer, was ze zo tevreden en blij, dat ze niet eens hoorde dat de liefde haar riep.

Plotseling hoorde ze een stem, kom liefde ik neem je mee.

De liefde was zo dankbaar, dat ze helemaal vergat om haar redder naar zijn naam te vragen.

Toen ze een paar dagen onderweg waren, vroeg de liefde aan haar redder wie hij was.

Ik ben de tijd, zei de tijd.

Maar waarom heb uitgerekend jij mij meegenomen en geholpen?

En de tijd antwoorde; omdat alleen de tijd begrijpt hoe belangrijk de liefde in het leven is.

Tom

Gisteren zijn we weer oud tante en oud oom geworden.

Kleine Tom is 8 pond en aaaach wat is het een scheet.

Tom heeft een zusje Maaike, van anderhalf jaar.

Iedereen is gelukkig en blij dat alles goed gegaan is.

Stiekem had ik gehoopt dat het een kerst kindje zou worden,

maar nu het er is, ben ik blij voor zijn mama en papa, ook voor zijn oma en opa, dat de spanningen voorbij zijn.

Opa en oma (mijn broer en schoonzus)

Mama en papa (mijn nicht en neef)

Maaike en Tom (mijn achter nichie en achter neefie)

Mensen we worden oud.

Oud tante en oud oom, allemachtig wat worden we oud.:)

De armen

Ze gaat van huis tot huis

een kindje klein en fijn.

en bedelt om een aalmoes

voor het zieke moederlein.

-

Veel te dun is haar jurkje

tegen ijs en sneeuw en wind

het bibbert op heilige avond

dat arme kleine kind.

-

Het kleintje ziet de lichtjes

ze hoort een lied-gezang

bij haar branden geen kaarsjes

maar druppels op haar wang.

-

Thuis daar ligt de moeder

van honger bijna dood

Heb meelij jullie rijken

geef mij een stukje brood.

-

Zacht klopt het aan de deuren

maak open geef mij toch wat

Hier is geen plaats voor armen

ga naar huis, eet je daar maar zat.

-

Droevig gaat de kleine

ze huilt en bid heel stil

Jezus, geef jij mijn moeder

wat ik haar geven wil.

-

En nogmaals klopt de kleine

aan de deur van een arme man

kom binnen kind, kom binnen

ik zal zien wat ik doen kan

-

Dan deelt hij blij, hij kan wat doen

met haar wat deze nacht

van engeltjes omvlogen

De kerstman had gebracht.

-

Het kind rent heel gelukkig

voorbij is nu de nood

naar huis naar lieve moeder

maar moedertje was dood.

-

Een buurman vond die morgen

de kleine koud en bleek

Ze viert nu met haar moeder

kerst in het hemelrijk.

-

Dit gedicht en ook veel andere verhalen die ik de laatste tijd opgeschreven heb,

stammen uit het Bardeler Advent meditationen.

Bardel is een klooster in Duitsland die ieder jaar dit boekje uit geeft.

Het enige wat ik doe, is het vertalen.

Maar de verhalen zijn zo mooi, dat ik ze graag met jullie deel.

Maar gedichten vertalen is een hele puzzle heb ik wel gemerkt.

TAO

Foto J. kleinstra

-
Als je het overzicht bewaart,dan kun je alles bereiken.

Alles komt naar je toe,omdat je geen schade aanricht,

maar omdat je vrede en geluk biedt.

Voorbijgangers komen af op muziek en lekker eten.

Een beschrijving van de Tao, daar zit echter kraak noch smaak aan.

Je kunt het niet zien, je kunt het niet horen,

maar het is wel een onuitputtelijke bron.

Kerst

-
Ik wens iedereen,

Alle lezers van mijn blog,

Een heel mooi en gezellig

KERSTFEEST
(aanklikken svp)

Mijn droomland.

Vriendelijk zijn ze, de mensen in dit land.

Ze gaan niet zonder interesse aan elkaar voorbij.

Maar lastig vallen doen ze ook niet.

Ze zijn niet nieuwschierig en pesten elkaar niet.

Niemand is ongelukkig.

Niemand heeft leedvermaak.

Niemand wenst alleen zich zelf het beste.

In dit land, leven de mensen als in een grote familie.

Jalousie kent men niet.

Wraak is onmogelijk.

Niemand zeurt en niemand roddelt.

En niemand staat boven de ander.

Sterke en machtigen hebben geen kans.

Vriendelijkheid is de gouden regel.

Arm en rijk bestaat niet.

De vrouw heerst niet over de man,

de man niet over de vrouw.

Alle hebben èèn doel,

pijn en lijden te verzachten.

Bij deze mensen wil ik leven.

Bij deze mensen die zich eren.

bij deze mensen die geen angst kennen.

Bij deze mensen die gelukkig zijn.

Hier is een stukje hemel op aarde.

-Alleen maar een droom?-

Ver weg van de realiteit?

Kerst 1944

Een 70 jarige man vertelt:

-

Ons huis lag tamelijk aan de rand van ons dorp.

Vader was onderweg en moeder kookte, in het milde licht van een kaars, een pan kippesoep.

Boven ons vlogen de oorlogsvliegtuigen, toen het aan de deur klopte.

Buiten stonden twee Amerikaner met een verwonde kameraad.

Moeder wist, wie de vijand hielp werd doodgeschoten.

Maar die mannen waren bewapend.

Kom binnen zei moeder, ze stak nog een kaars aan en schilde nog een paar aardappels voor in de soep.

Plotseling klopte het weer aan de deur.

Vier soldaten, tot op de tanden bewapend, vroegen of ze binnen mochten komen.

Het waren Duitse soldaten die ook niet meer wisten waar ze waren.

Moeder bleef rustig; willen jullie ook met ons mee eten?

Er zitten binnen al drie doorgevroren mannen.

Toen zei ze, Maak alsjeblieft nu met kerstmis geen herrie.

De soldaten begrepen het pakten hun wapens.

De Amerikaner binnen ook.

Moeder keek iedere man stuk voor stuk heel dringend aan en zei langzaam; jullie zouden allemaal mijn zoon kunnen zijn, het is kerstmis en hier word niet geschoten.

Toen werden de geweren allemaal in de schuur gelegt.

Er lag een ondragelijke spanning in de kamer, toen een Duitser, die een paar semester medicijn gestudeert had, naar de verwonding van de Amerikaner keek en hem zo goed het ging verzorgde, verdween de spanning grotendeels.

Iedereen keek wat hij nog aan etenswaar had.

Een brood, een stuk spek en een fles wijn kwamen te voorschijn.

Moeder verdeelde het brood en sneed de spek in dunne schijfjes.

Nu was alles klaar voor de kerst maaltijd.

De 70 jarige verteld verder.

Bij ons thuis was het niet normaal dat we voor het eten hardop bidden.

Maar nu pakte iedereen zich aan de handen en moeder sprak het gebed.

Kom Here Jezus en wees onze gast......Ze eindigde met de woorden, maak alstublieft een einde aan deze oorlog!!!!!

Ik zag de tranen in de ogen van de soldaten.

De volgende morgen nam iedereen met handslag afschijd van elkaar.

Foto's Els Bebingh

Beter slechter.

In een huis wonen twee zussen.

Als je aan beide vraagt,

hoe gaat het ermee?

Zegt de ene met een glimlach,

beter als gisteren.

Maar de andere zucht en zegt,

beter als morgen,

beter als morgen.

Kerst

Plotseling was ze er,

ik had er al niet meer mee gerekend,

iedere hoop opgegeven.

Ik had al een hele hoop goede en slechte reden gevonden,

waarom het er voor mij niet meer was,

waarom ze overleeft had in al die jaren.

Ze was er dit jaar ook niet,

ik kon haar niet dwingen,

ze was niet te vinden,

ze was in de verre wereld van de kindheid verstopt,

begraven onder rommel,

veel teleurgestelde ervaringen.

Maar toen kwam ze toch nog,

Helemaal onverwachts,

helemaal spontaan,

en daarom werd ik van haar zo erg verrast.

Ik werd van haar gevonden, weer terug gevonden,

want ik was voor haar verloren gegaan.

En niet zij,was de verlorende, maar ik.

Zo werd ik weer het kind , dat ontvangen kan

zonder er iets voor te doen.

Dus plotseling was ze er,

en ze nam mij aan de hand.

Het kerstgevoel.

Positief

Op een dag vroeg een lerares aan haar leerlingen, de namen van alle kinderen uit de klas onder elkaar, op een vel papier te schrijven en naast de naam een stukje open te laten.

Toen iedereen daarmee klaar was, moesten ze overleggen, wat het liefste en leukste was, wat ze over iedere leerling konden zeggen en dat naast de naam opschrijven.

Het duurde een heel uur voordat iedereen klaar was.

Toen ze uit de klas gingen, gaven ze hun vel papier aan de lereares, die het mee naar huis nam.

Het weekend had de lerares veel te doen, ze schreef alle namen op een vel papier en daarnaast de bemerkingen, die de kinderen opgeschreven hadden.

s`Maandags weer terug in de klas, gaf ze iedere leerling zijn eigen lijst.

En ja hoor, het duurde niet lang en iedereen zat glimlachend in de klas.

Werkelijk?, hoorde je fluisteren. Ik wist niet dat de anderen mij zo zien en dat ze mij wel aardig vinden.

Over de lijst werd verder niet meer gesproken.

De lerares wist niet, of de leerlingen ze onder elkaar, of met hun ouders besproken hadden, maar dat gaf niets.

Dat wat ze wou, was gelukt.

De leerlingen waren met zich en de anderen tevreden.

TAO

Hij die mensen begrijpt, is wijs.

Hij die zichzelf begrijpt, is verlicht.

Hij die volkeren verovert, heeft kracht.

Hij die zichzelf verovert, is werkelijk sterk.

Hij die weet dat hij genoeg heeft, die is rijk.

Volharding is een blijk van wilskracht.

Hij die zijn hart blijft volgen, houdt het lang vol.

Sterven, terwijl je warmte blijft, dan leef je lang.

Liefde

Ik hou van de liefde

Ik hou van jouw mond

Je gezicht is zo teder

Je lippen zo rond

Moest ik alles weer overdoen

Ik zou je weer kussen

Ik gaf je weer een zoen.

De tijd vliegt.

Allemachtig wat vliegt de tijd.

-

56 jaar geleden.......ben ik geboren.

50 jaar geleden.......voor de eerste keer naar school.

46 jaar geleden.......verhuisd van Gorkum naar Gouda.

44 jaar geleden.......naar de huishoudschool.

34 jaar geleden.......zijn we getrouwd.

32 jaar geleden.......onze eerste zoon werd geboren

28 jaar geleden.......onze tweede zoon werd geboren.

-

Kan iemand mij vertellen waar deze jaren gebleven zijn?????????????

Het licht.

Martin treuzelde. Hij was op weg naar huis.

De voetbal trainer was heel tevreden met hem geweest en had hem een pluimpje gegeven.

Nu sleepte hij zich door de donkere avond, de koude wind blies in zijn kraag.

Thuis zouden zijn ouders weer stom voor de TV zitten, of ze hadden weer ruzie wat de laatste tijd vaker gebeurde, want zijn vader had sinds 5 maanden geen werk meer.

Het geld scheelde overal.

Martin ging nog langzamer.

Het was bijna kerst en deze kerst werd verpest door de werkeloosheid van vader.

Daar was de voordeur al, hij belde en daar ging de zoemer.

De deur sprong open en Martin liep voetje voor voetje de trap hoog.

Hij ging in de woonkamer maar, er was geen TV aan.

In de keuken was licht, dus daar waren ze.

Martin liet zijn tas in de hoek vallen en zijn jas ernaast.

Heel voorzichtig ging hij naar de keuken.

Kom binnen Martin, zei zijn vader.

Op de keuken tafel stond een grote doos. Moeder gaf hem een schaar.

Dat is met de post gekomen van tante Heidi.

Heel voorzichtigknipte hij het touw kapot en opende de doos.

Er kwam een grote mooie kaars uit, kerstkoekjes en een paar kleine pakjes, waarvan hij vermoede dat het boeken waren.

Nu maken we het ons gezellig zei moeder.

Ze maakte een pot thee klaar en Martin maakte de zak met koekjes open en legde ze op een schaaltje.

Vader deed het lich uit en voor een ogenblik was alleen het licht van het kleine lampje bij de oven te zien.

Toen nam vader lucifers en stak de kaars aan.

Ze gingen samen aan tafel zitten. Martin werd warm, heel warm.

Over twee dagen moet ik me bij een baas voorstellen zei vader plotseling.

Een ogenblik waren ze allemaal stil en toen omhelsden ze zich alle drie.

Op dit ogenblik, voelden ze allemaal nieuwe hoop voor de toekomst.

-

Deze wens geef ik verder aan alle mensen die werkeloos zijn.

Het is als een sprookje, maar het zou natuurlijk kunnen zijn, dat het gebeurt.

Voor iedereen een prettige tweede advend.

Spiegelbeeld

Spiegelbeeld, vertel eens even

Ben ik heus zo oud als jij

Is het waar, ben ik twintig

Is m'n tienertijd voorbij

'k Ben wel jong maar ik ben toch niet zo jong meer als ik was

'k Ging zo graag nog een keertje

Terug naar de klas (naar de klas)

-

Spiegelbeeld 'k kan je haten

Want je geeft geen dag terug

Waarom gaan toch die jaren

Als je jong bent zo vlug

'k Ben wel jong maar er is toch al zoveel herinnering

Spiegelbeeld, uit al die jaren

Vergeet ik geen ding (geen ding)

-

Spiegelbeeld, m'n eerste vriendje

Was een joch zo oud als ik

'k Kreeg van hem m'n eerste zoentje't

Was een heerlijk ogenblik

'k Ben wel jong maar dat zou ik nog zo graag eens overdoen

Quick quick slow, m'n eerste dansles

Wat was ik nog groen

'k Heb alleen nog wat foto’s en die zeggen 't me weer

't Is voorbij, m'n eerste baljurk

Die draag ik niet meer (niet meer)

-

Willeke Alberti

Ierse zegen

Ierse zegen voor de reis.

-

Dat jouw weg, je vriendelijk tegemoet komt.

Dat de wind je rug zal sterken.

Dat zonnenschijn jouw gezicht,

veel glans en warmte mag geven.

Dat de regen zachtjes jouw velden mogen besproeien

en tot wij ons, jij en ik, ons terug zien,

houd God jouw in zijn beschermende handen.

Het kleine gevoel

Er was eens een klein gevoel.

Dit gevoel was nieuw op deze grote werdeld

en wist nog niet wie hij was of wat hij was,

laat staan, waar hij bij hoorde.

Je moet namelijk weten, dat gevoelens heel eenvoudig worden geboren

helemaal zonder bestemming.

Ze groeien heel langzaam en met de tijd, krijgen ze kracht, sterkte en macht.

-

Het kleine gevoel had geen orientatie gevoel.

Hij struikelde door dat wat men leven noemt

en bekeek de vele andere gevoelens.

Als eerste traf hij de angst.

Angst was heel onrustig en keek iedere keer van links naar rechts.

Ik heb geen tijd voor jou klein gevoel, zei het

ik ben op zoek naar een wezen, waar ik wonen kan.

Ik moet dit wezen heel precies uitzoeken, want ik gebruik veel plaats.

Als ik dit wezen helemaal ingenomen heb,

is mijn werk daar gedaan en ik moet een nieuw slachtoffer vinden.

-

Het kleine gevoel schrok.

Nee, dat wou hij niet.

Zo wou hij niet zijn.

-

Zo trok hij verder en probeerde de angst te vergeten.

Plotseling stond hij tegenover de moed.

Kom mee klein gevoel, ik maak je groot en sterk,

veel groter en sterker als de angst ooit zal zijn.

Je zult alle wesens van deze wereld inspireren

en hun laten zien wat de wereld kost

in jou zal heel veel energie groeien,

zodat je alles in het leven bereiken kan.

Kijk naar mij.

-

Het kleine gevoel schudde zijn hoofd en liet de moed gewoon staan.

Zeker, het was goed om moedig te zijn,

maar altijd alles op èèn kaart zetten?

Zonder rekening te houden met anderen?

Dat beviel hem niet.

Een mengsel uit angst en moed.....,

dat zou voor het begin niet verkeerd zijn.

-

Terwijl hij er over nadacht, viel hem, de jalousie voor de voeten.

Hallo, hallo, ik ben de jalousie.

Het kleine gevoel liep zo snel het kon weg.

Hij rende en rende.

Nee, jaloers wou hij niet zijn.

Jaloers zijn doet pijn en hij wou geen pijn verdelen.

Toen hij helemaal buiten adem was,

zette hij zich op een brug.

Het kleine gevoel staarde in een gote rivier

en was helemaal doorelkaar, hij wist nog steeds niet wat hij zou worden.

Hij voelde, dat hij groeide, dat wel,

maar wat hij eens zou worden, geen idee.

Ineens merkte het kleine gevoel dat het niet meer alleen was.

Naast hem was een ander gevoel gaan zitten.

Hallo, ben je droevig?

Mijn naam is droefheid.

Ik ben èèn van de diepste gevoelens.

Het kleine gevoel voelde, hoe het donkerder,

kouder en heel, heel stil om hem werd.

Dat doe ik zei de droefheid

en als je het niet meer kunt uithouden, dan spring toch van de brug.

Het kleine gevoel schrok.

Hij keek van de brug naar beneden, stond op, keek de droefheid heel diep in de ogen en sprak.

Het spijt me, ik ben niet moedig genoeg om te springen.

Ik ben anders, het gaat je goed droefheid.

Wie ben jij?, hoorde het kleine gevoel opeens naast zich.

Ik? Ik ben, ik weet niet wie ik ben.

Aha

En jij, wie ben jij?

Ik ben de haat.

Je kunt me zien, horen en voelen.

Ik beheers de wereld, ik werd geboren om te vernietigen.

Alles, ook jouw als ik wil.

En, wil je dat?

Ben je niet bang?

Toch, een klein beetje wel.

Je bent heel moedig, klein gevoel!

Waarom? Omdat ik niet erg bang voor je ben?

Omdat ik niet jaloers op jouw macht ben?

Nee, maar je praat met mij en je kijkt me in mijn gezicht.

Daar sta ik van te kijken.

Maar haat, ik moet verder hoor, ik moet mezelf vinden, doei!

-

Het kleine gevoel ging verder.

Op zijn weg door het leven, trof het nog vele andere gevoelens.

De hebzucht, de lust, het medelijden, de paniek, vreugde en nog heel veel andere.

Ze waren allemaal zeer interessant, maar niet geschikt voor het kleine gevoel.

-

Op een dag, het gevoel was al heel moe van de lange reis, zag hij twee wesens,

die dicht tegen elkaar in de duinen lagen.

Die wesens waren zo innig naar elkaar.

Liefdevol streelden en kusten ze zich.

De wereld om hun heen , waren ze vergeten.

Ze hadden diepe gesprekken met elkaar

En bij èèn ding, luisterde het kleine gevoel bijzonder goed.

-

Nee, schatje!

Ik kan het niet beschrijven.

Ik kan het niet in woorden zeggen, ik vind er geen woorden vor.

Het is er gewoon.

Het zit in mij en het groeit, iedere dag meer, met al jouw woorden en iedere keer als jij mij streelt.

Het is ongelovelijk mooi.

Je bent bang, maar ook weer niet.

Het geeft vertrouwen.

Ik ben jaloers op iedereen die bij jouw in de buurt zijn kan, als ik er niet ben.

Het maakt me gelukkig en soms droevig.

Je voelt je heel sterk, maar ook weer heel klein.

Je hebt heel veel vlinders in je buik.

Het is allemaal wat met jezelf te doen heeft.

-

Het is zooooooooo mooi, maar niet te beschrijven.!

LIEFDE............. schoot het kleine gevoel door het hoofd.

Ik ben de LIEFDE!!!!!!!

Je kunt me niet betasten, niet werkelijk zien,

maar ik ben voel- en leefbaar.

Ik ben er en maak wezens gelukkig.

Ik ben de LIEFDE!!!!!!

De liefde bleef nog heel lang bij die twee wezens.

Hij groeide en groeide en kon zich in alle gevoelens weer terug vinden,

die het kleine gevoel op zijn reis getroffen had.

Bijna alle.

graf

Wie niet bewust leeft,

Graaft zijn eigen graf.

TAO

Foto J. Kleinstra

-
Op het puntje van je tenen sta je niet stevig.

Met grote passen bereik je geen harmonie.

Een vertoning is geen verlichting.

Eigenwaan is iets anders dan respect.

Opscheppers bereiken niets.

Luchtkastelen houden geen stand.