De strohalm

De herders kwamen en gingen.

Ik kan me voorstellen, dat een herder, mischien een hele jonge, iets van het stalletje meegenomen heeft.

De anderen hebben er niets van gemerkt.

Tot opeens iemand zei, wat heb jij daar in je hand?

Een strohalm zei de kleine herder.

Een strohalm uit het stalletje waar het babytje lag.

Een strohalm, lachten de andere herders, dat is toch afval, rommel, kom nou gooi dat maar weg.

Maar hij schudde zijn hoofd en zei, nee die hou ik, want voor mij is het een teken, een teken voor het kind.

Iedere keer als ik deze strohalm in mijn handen hou, denk ik aan het kind.

De volgende dag vroegen de herders, heb je die strohalm nog steeds?

Gooi toch weg dat ding, waardeloze troep is dat.

Nee hoor, zei de kleine herder, dat is niet waardeloos, daar heeft het kind op gelegen.

Nou en? zeiden de anderen, het kind is waardevol maar het stro toch niet.

Jullie hebben geen gelijk, zei de kleine.

Stro is heel waardevol. Waarop had het kind dan moeten liggen, het is toch zo arm.

Het laat mij zien, dat God het kleine , het waardeloze nodig heeft, hij gebruikt ons kleinen, die nog niet veel kunnen, nog niet veel waard zijn.

En de kleine herder was heel blij met zijn strohalm.

Op een dag, nam een herder hem de strohalm weg en schreeuwde woedend, jij met je strohalm, ik word er gek van.

En hij verfrommelde de halm en gooide het op de grond.

De kleine herder pakte de strohalm rustig op, streek het glad en zei tegen de anderen, kijk- hij is gebleven wat het was, een strohalm.

Al jou woede heeft het niet verandert, het is makkelijk een halm te knikken, maar om het helemaal kapot te maken, daar gebruik je meer voor.

Wij mensen gebruiken nu eenmaal een strohalm om ergens aan te geloven.

Iedere strohalm maakt ons sterker in ons doen en laten.

Foto's

Els Bebingh

Joop Kleinstra