Positief

Op een dag vroeg een lerares aan haar leerlingen, de namen van alle kinderen uit de klas onder elkaar, op een vel papier te schrijven en naast de naam een stukje open te laten.

Toen iedereen daarmee klaar was, moesten ze overleggen, wat het liefste en leukste was, wat ze over iedere leerling konden zeggen en dat naast de naam opschrijven.

Het duurde een heel uur voordat iedereen klaar was.

Toen ze uit de klas gingen, gaven ze hun vel papier aan de lereares, die het mee naar huis nam.

Het weekend had de lerares veel te doen, ze schreef alle namen op een vel papier en daarnaast de bemerkingen, die de kinderen opgeschreven hadden.

s`Maandags weer terug in de klas, gaf ze iedere leerling zijn eigen lijst.

En ja hoor, het duurde niet lang en iedereen zat glimlachend in de klas.

Werkelijk?, hoorde je fluisteren. Ik wist niet dat de anderen mij zo zien en dat ze mij wel aardig vinden.

Over de lijst werd verder niet meer gesproken.

De lerares wist niet, of de leerlingen ze onder elkaar, of met hun ouders besproken hadden, maar dat gaf niets.

Dat wat ze wou, was gelukt.

De leerlingen waren met zich en de anderen tevreden.