Het licht.

Martin treuzelde. Hij was op weg naar huis.

De voetbal trainer was heel tevreden met hem geweest en had hem een pluimpje gegeven.

Nu sleepte hij zich door de donkere avond, de koude wind blies in zijn kraag.

Thuis zouden zijn ouders weer stom voor de TV zitten, of ze hadden weer ruzie wat de laatste tijd vaker gebeurde, want zijn vader had sinds 5 maanden geen werk meer.

Het geld scheelde overal.

Martin ging nog langzamer.

Het was bijna kerst en deze kerst werd verpest door de werkeloosheid van vader.

Daar was de voordeur al, hij belde en daar ging de zoemer.

De deur sprong open en Martin liep voetje voor voetje de trap hoog.

Hij ging in de woonkamer maar, er was geen TV aan.

In de keuken was licht, dus daar waren ze.

Martin liet zijn tas in de hoek vallen en zijn jas ernaast.

Heel voorzichtig ging hij naar de keuken.

Kom binnen Martin, zei zijn vader.

Op de keuken tafel stond een grote doos. Moeder gaf hem een schaar.

Dat is met de post gekomen van tante Heidi.

Heel voorzichtigknipte hij het touw kapot en opende de doos.

Er kwam een grote mooie kaars uit, kerstkoekjes en een paar kleine pakjes, waarvan hij vermoede dat het boeken waren.

Nu maken we het ons gezellig zei moeder.

Ze maakte een pot thee klaar en Martin maakte de zak met koekjes open en legde ze op een schaaltje.

Vader deed het lich uit en voor een ogenblik was alleen het licht van het kleine lampje bij de oven te zien.

Toen nam vader lucifers en stak de kaars aan.

Ze gingen samen aan tafel zitten. Martin werd warm, heel warm.

Over twee dagen moet ik me bij een baas voorstellen zei vader plotseling.

Een ogenblik waren ze allemaal stil en toen omhelsden ze zich alle drie.

Op dit ogenblik, voelden ze allemaal nieuwe hoop voor de toekomst.

-

Deze wens geef ik verder aan alle mensen die werkeloos zijn.

Het is als een sprookje, maar het zou natuurlijk kunnen zijn, dat het gebeurt.

Voor iedereen een prettige tweede advend.