december 17, 2008

VROEGER 10

Er waren/zijn drie personen in ons gezin
die heel goed kunnen tekenen en schilderen.
Dat was pa
en dat zijn Joop en Els.
Ma niet en ik ook niet.
Ik heb het vroeger best wel vaak geprobeerd hoor,
maar als ik teken of schilder
moet het in een uurtje klaar zijn.
Ik ben er veeeeel te hibbelig voor.
.
Pa met zijn twee dochters.
Deze foto in de winter doet me denken aan
een gebeurtenis toen ik een jaar of 6-7 was.
Zoals ik al had beschreven,
hadden we in Gorkum achter ons huis een sloot.
Aan deze sloot, heb ik heel veel mooie en "nare" herinneringen.
In de zomer gingen we kikkerdril en salamanders vangen.
Die kwamen achter ons huis in een teil met water.
Mooi hoor, als je zo met de natuur omleert gaan.
Helemaal omdat ik me altijd wonderde waarom die salamanders
na een paar dagen dood waren.
Jaaaaa je moet ze ook te eten geven gekkie.
Zielig hoor die beessies.
Slootje springen hoorde er natuurlijk ook bij.
Het was een sloot van ongeveer 1,5 meter
dus dat was te doen.
In de winter gingen we wakkie lopen.
Kent iedereen wakkie lopen?
Van schots naar schots lopen op ijs wat nog niet dik genoeg is om te dragen.
Nou ja, op een zekere dag in de winter was het weer zover.
Al mijn vriendjes en vriendinnetjes gingen wakkie lopen.
Tja, wat doe ik nou, doe ik mee of vraag ik het eerst aan mama.
Hoe vaak die mij niet verteld hadden dat ik niet op het ijs mocht
voor dat hun het zeiden,
weet ik niet meer, maar het was heel vaak.
Dus, ik naar moeders.
Mamaaaaaaaa, mag ik wakkie lopen?
Allemaal gaan ze wakkie lopen.
Ach mama jaaaaaa?
Ma keek me aan en zei;
Is goed, maar als je erdoor gaat, ga je twee weken om zes uur naar bed.
Hoeraaaaa ik mocht wakkie lopen.
Ik naar buiten en riep heel hard naar vriendjes en dinnetjes
Ik mag ook wakkie lopen.
Ik stap op het ijs en..................
ja hoor, ik breek gelijk door tot aan mijn knie.
Nou, dat was dan mijn eerste belevenis van wakkie lopen.
En als jullie nou denken dat moeder een oogje dicht geknepen had.
Nee hoor, dan heb je mijn moeder niet gekent.
Ik moest twee weken om zes uur naar bed.
Zielig he?

.

14 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Oooooo, zielig inderdaad! Ze had wel gelijk, je lieve moeder, maar toch....
Dank je wel Mieke, ik heb weer genoten van je heerlijke herinneringen!

woensdag, december 17, 2008  
Blogger Els said...

hihi, dat wist ze wel dat je erdoor zou gaan hihi. Had ze eindelijk 2 weken 's avonds een beetje rust hihi

woensdag, december 17, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Hahahaha, zielig.. nee hoor, dat noemen ze keuzes maken. ahahahahha.

Love as Always
Di Mario

woensdag, december 17, 2008  
Anonymous Anoniem said...

aaaah wat zielig hihihihi
wat zal het 2 weken lang rustig zijn geweest in huis hihihi

woensdag, december 17, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Haha...ik lees de reactie van Els en daar kan ik wel inkomen.
Hoe was het...heb je die twee weken je sirene nog gebruikt?

woensdag, december 17, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Hahahahahahaha Mieke-de-stuntelaar! Jaja, dan ben je het ook zelf schuld he. :P Jammer dat je te weinig geduld had om te tekenen, denk dat er wel mooie creaties uit kunnen komen met jouw wilde geest. :)

woensdag, december 17, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Haha die Mieke toch, ik zie het zo voor me. Je was wel een ondernemende tante hoor!!

OT: Even een bijbelles als antwoord op je vraag (ik moest het ook opzoeken hoor):God roept Mozes op om het Isr.volg uit Egypte te halen waar ze onder Egyptische onderdrukking staan. De Farao weigert ze te laten gaan en Mozes roept een vloek over het land uit. dan volgen de 10 plagen (=verschrikkingen): het Nijlwater verandert in bloed, overwoekering door kikkers, luizen, steekvliegen, veepest, zweren, hagel, sprinkhanen, duisternis en de dood van alle eerstgeborenen.

woensdag, december 17, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Niks zielig eigen schuld dikke bult zegt het spreekwoord dan. Een beetje medelijden heb ik wel met je hoor, maar zo vroeg is 18.00 uur toch niet?
Moest op die leeftijd om
19.00 uur in bed liggen.
Weet nog wel dat ik 2 weken iedere dag naar m'n slaapkamer moest als ik uit school kwam omdat ik met een vriendinnetje mee was gegaan zonder het te zeggen.
Groetjes Bep

woensdag, december 17, 2008  
Blogger ArtMus said...

sorry Mieke...dit keer moet ik achter je moeder gaan staan.
en dat doe ik dan ook
VIERKANT!!!!!!
wat moet je als moeder met een"te" hibbelig kind?
Nou...zeg nou zelf.
Als ze nou ietsie hibbelig is , okee tot daar an toe...maar jij was TE hibbelig!!!!

woensdag, december 17, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Dat vind ik nou een moeder die een medaille verdiend.Zij doet wat ze zegt.Geloof maar niet dat ze het leuk vond.Maar doen wat je zegt geeft kinderen rust.Moet je tegenwoordig eens om komen.De meeste moeders willen allleen maar zelf rust en bezwijken direct bij enig gezeur van de kinderen.Top moeder had jij zeg! (giechel)
Novelle

woensdag, december 17, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Ha Mieke,

Mooi de foto van het gezijn aan de tafel, dat was het middenpunt van het huis de tafel in de voorkamer.
Mijn vader kan goed schilderen en tekenen net als mijn ouder broer.
Je moeder is streng, maar wel rechtvaardig, je had on gestemd met de afspraak. oma

woensdag, december 17, 2008  
Blogger Vedat said...

Liebe Mieke, du hast eine Rabenmutter. :)

donderdag, december 18, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Hartstikke zielig. Je moeder was streng. Maar ja....je wist het wel van te voren. Alweer zo'n mooi verhaal. Jij schrijft in recordtijd een boek.

donderdag, december 18, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Niks zielig!!
En wat is in godsnaam hibbelig????

Doeiiiii,
beuzeblaadje

donderdag, december 18, 2008  

Een reactie posten

<< Home