december 10, 2008

VROEGER 4

-----------------------------------------------------
Vandaag maar twee foto`s.
Maar aan beide foto's is een herinnering.
Als jullie nou dachten dat ik me deze verhalen nog allemaal herinner,
hebben jullie het mooi mis hoor.
Ik heb ze honderde keren gehoord
en zodoende weet ik veel van vroeger.
----------------------------------------------------

Het was ongeveer deze tijd, dat ik weer iets uithaalde.
Ik moet het ergens hebben gezien, maar weet niet waar.
Trapeze, over een dun draadje boven in de lucht dansen.
Dat leek me wel wat.
Dus, ik klom de schutting hoog, ( wat ik toch al heel vaak deed).
Naast de schutting waren de waslijnen.
Begrijp je het al?
Juist ja.
Ik zit boven op de schutting grijp naar voren naar de waslijn,
de waslijn beweegt, dus grijp hem goed vast met beide handen.
Mijn voeten kan ik nog net boven op de schutting zetten en........
daar hing Mieke.
Handen aan de waslijn, voeten op de schutting
en beneden mij die vreselijke diepte.
Toen ik daar zo hing, is mijn moeder naar buiten gekomen.
Niet zomaar hoor, nee.
Maar die orkaan die er uit mijn keel kwam,
moet goed hard geweest zijn.
En aangezien wij een grote familie waren,
ging ook dit verhaal de ronde .
.
Dit verhaal hoort niet bij deze foto,
maar hij past er goed bij.
.
Gezellig, met zijn vieren een dagje op de fiets weg.
Ja, heel gezellig.
Ik achterop bij pa, trots als een pauw,
want ik had een nieuwe jurk en nieuwe kousen aan.
Dus.......wij weg.
Het zal een uurtje later geweest zijn
dat pa even van de fiets af moest.
Nou best hoor, ik blijf wel zitten.
Pa komt terug, stapt weer op de fiets
en vergeet dat ik achterop zit.
Dus jullie weten al wat dat betekend he?
Opeens dat grote been van pa aan mijn schouder
en ik lig beneden.
Had hij me zo van de fiets afgedondert.
En ik zet het me op een brullen zeg.
Niet omdat ik van de fiets gevallen was,
nee hoor.
Maar ik lag midden in een plas
en nu waren mijn knie- kousen nat en smerig geworden.
Stel je voor zeg ik, die altijd smerig was,
die altijd met kapotte kleren naar huis kwam,
Die altijd kapotte knieen had,
ik huilde om dat mijn knie- kousen nat en smerig waren.
Maar ze waren zoooooooooo mooi.

.




18 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Hahaha, heerlijk die jonge jeugdjaren. Gelukkig is het allemaal goed gekomen toch.

Love As Always
Di Mario

woensdag, december 10, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Prachtverhalen, Mieke! Eerlijk gezegd mag je van mij nog een tijdje doorgaan met het ophalen van jeugdherinneringen, gelardeerd met leuke foto's. Ik geniet er van!

woensdag, december 10, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Wat een smakelijke verhalen
Ze zullen met jou heel wat te stellen gehad hebben :)

woensdag, december 10, 2008  
Blogger amy said...

op de fiets, op de fiets, dan beleef je nog eens iets!
geweldig verteld ik zie het zo voor me
liefs

woensdag, december 10, 2008  
Blogger Els said...

hahahaha, die verhalen kon ik nog niet

woensdag, december 10, 2008  
Anonymous Anoniem said...

hahahahahaha...

geweldig.... ik kende ze al maar je schrijft ze echt geweldig op....


wat denk je om een heel boek te schrijven over je jeugd....


zal vast een kaskraker worden... hihihi

xxx je zoon

woensdag, december 10, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Ik lig hier helemaal in een deuk, hoe jij op de trapeze wilt stappen.
Ik denk dat die ouders van jou heel wat met jou te stellen hadden.

woensdag, december 10, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Geweldig...wat kan jij smakelijk schrijven..Zie het helmaal voor mij :))
Leuk die verhalen `uit den ouden doos`
Volgens mij kom je uit een warm gezin, zie je en merk je aan alles !
Dag, marjolein

woensdag, december 10, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Ik lach me rot om jouw jeugdherinneringen, Mieke.
Je was een ondernemende tante, hoor!

woensdag, december 10, 2008  
Anonymous Anoniem said...

o geweldig!!!!!
Dat zijn van die verhalen die altijd in de familie blijven gonzen.
ach jeetje....die mooie kousen en schoenen.
en Mieke aan de waslijn....kostelijk!!!!!

woensdag, december 10, 2008  
Anonymous Anoniem said...

dat was ik dus Mieke......die anonieme reactie...
ik hing geloof ik ook ergens aan.

woensdag, december 10, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Je wou dus prima ballerina worden, zoals jij je verhaal opschrijft zie je het gewoon voor je.
Moest wel erg lachen, maar heb toch ook een beetje medelijden met dat kleine meisje van toen, helemaal toen ik las dat je vader je van de fiets afschopte en je huild omdat je mooie kousen smerig waren.
@ Leuk samen picknicken maar mag het dan wel als het mooi weer is en wat warmer.
Dag Bep

woensdag, december 10, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Wat een leuke verhalen en
wat een schattige foto's!
Te gek, die goeie ouwe tijd!

gr eva

woensdag, december 10, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Ha Mieke,

Je was zeer ondernemend toen je jong was, en als het te laat is merk je als kind pas wel risico je hebt genomen.
Mijn vader stapte altijd over de stang op de fiets als we achter op zaten, met alle risico's van dien.
Maar ook jij hebt alles overleeft. oma

woensdag, december 10, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Jij was geen gemakkelijke voor je ouders denk ik, die zullen inderdaad heel wat met je te stellen hebben gehad, koorddansen op een waslijn, hoe verzin je het!! *lol*

donderdag, december 11, 2008  
Blogger Vedat said...

Je vindt het toch niet erg, Mieke, dat ik heel hard heb zitten lachen?

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Dat eerste verhaal daar krijg ik zo beelden bij. Ik hoef mijn ogen niet eens dicht te doen. Daar hang je. Want zal je moeder toen hebben gezegd?

En wat zal je vader hebben gezegd nadat hij je van de fiets had gemaaid?

Ach, wat een grappige herinneringen. En die foto's passen er inderdaad goed bij. Stel je voor dat je moeder eerst een foto had gemaakt voordat ze jou van de schutting had gehaald. Whahahahaha.

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Ik geef echt volledig toe dat jullie vroeger een wel een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel apparte familie waren en vraag me af of jullie niet beter in het circus hadden kunnen gaan werken

vrijdag, december 12, 2008  

Een reactie posten

<< Home