VROEGER 8

--------------------------------------------------------
Eindlijk een zusje
-------------------------------------------------------
.
Ik zeurde al heel lang bij mijn ouders om een zusje
en ik kreeg iedere keer een nee te horen.
Tot op een gegeven moment.
We waren een paar dagen op bezoek bij oma en opa.
We zaten aan tafel en ik begon weer te zeuren om een zusje.
Nee, zei moeder en daarmee was de kous af.
Èèn van mijn ooms, kweet niet welke,
vertelde mij dat ik suiker buiten op de vensterbank
moest leggen, zodat de ooievaar
het daar af kon likken.
Dan had ik een goeie kans om een broertje of zusje te krijgen.
Hoeraaaaaaa, eindelijk wist ik hoe het ging.
Dus ik met de suikerpot naar buiten
en heb op de vensterbank suiker gestrooid.
(dit weet ik nog)
Toen naar moeder gerend en ik riep;
MAMAAAAAA nu krijgen we gauw een zusje hoor,
de suiker ligt al klaar voor de ooievaar.
En hoe was het mogelijk,
de volgende dag was de suiker allemaal weg.
Nu wist ik het heel zeker.
.
Drie dagen na mijn vijfde verjaardag
lag moeder in bed toen ik naar huis kwam.
Waarom lig jij in bed?
Nou weet je, kijk maar eens daar in het wiegje,
je hebt een zusje gekregen.
Dus ik kijken, maar wat was dat zusje nog klein zeg.
Ik weer naar moeder,
Maar waarom lig jij dan in bed?
Nou kijk, toen de ooievaar kwam,
heeft hij een stuk uit mijn been gebeten
anders mocht de baby niet hier blijven.
Ooooh dat deed zeker zeer he?
Laat eens kijken?
Nee dat kan nu niet.
Nou hoor, als ik iets heb moet ik het altijd later zien,
dat vind ik niet eerlijk.
En ik was dus heel kwaad omdat ik niet mocht zien waar de ooievaar gebeten had.
De volgende dag begon ik weer te zeuren over die beet
en ja hoor, ik mocht kijken.
En wat zag ik?
Een hele dikke pleister, meer niet.
Nou zie ik nog niet waar de ooievaar gebeten heeft.
Ja, maar de dokter heeft gezegt dat de pleister er niet af mag
zei moeder.
En daar moest ik het maar mee doen.
.
En zo ben ik naar buiten gegaan
en heb overal verteld dat we een zusje hebben gekregen
en dat moeder door de ooievaar in haar been was gebeten.
En omdat ik zo'n flapuit was, heb ik dit werkelijk overal verteld.
De volwassenen zullen wel gegrinnikt hebben toen ik dit vertelde.
Ja, ja, je kunt kinderen toch een heleboel vertelllen als de dag lang is he?????
.

Joop, Els en ik.
Er zijn niet veel foto's van Els.
Erg jammer, maar het is nu eenmaal zo.
Die foto's die we gevonden hebben,
die komen in de volgende dagen hier te staan.

.