december 11, 2008

VROEGER 5

Deze man is schuld dat er zoveel foto's van mij zijn.
Het is een broer van mijn moeder, oom Wim.
Oom Wim was fotograaf en heeft ( voor zover ik weet)
een paar jaar bij ons gewoond.
Ik wou altijd kapster worden maar............
Het is er niet van gekomen omdat ik zo enorm graag
naar school ging hahaha.
Maar daarover later.
Het kappertje spelen zit er bij mij wel in hoor.
Het zit er zo goed in, dat Chris en allebei de zonen,
nooit bij een kapper geweest zijn zolang ze hier thuis waren.
( de zonen dan, Chris is er natuurlijk nog)
Ik vind het leuk om te doen en het werd ook altijd mooi
zoals andere mensen mij altijd vertelden.
Ik kreeg altijd komplimenten.
Alleen de kinderen, die waren altijd aan het schelden.
Ik knipte het volgens hun veeeeeeeel te kort.
Geeft niks, groeit wel weer aan.
.


Nou ja,
kijk,
die met die zwarte randen
oder de ogen
ben ikke!!!!!
Links een vriendinnetje A.Pr.
.
Maar, laat ik bij het begin beginnen.
Ik ben van de trap gevallen.
Niet nu, maar een paar weken geleden.
Helemaal van boven naar beneden.
Gossie zeg, ik had helemaal niks
ben ik goed of ben ik goed.
Maar...........
Vorige week, viel ik weer van de trap
en nu maar 3 treden.
Jaaaa, je leest het goed , maar drie treden.
En, ik knal met mijn gezicht op de grond.
Nou, die zat zeg, die was raak.
Of ik een hersenschudding had, weet ik niet meer hoor.
Maar wat er wel was,
ik was op mijn kin gevallen.
Natuurlijk heb ik de mond sirene weer aangezet.
En toen moeder mij hoog tilde, viel ze bijna flauw.
Uit mijn mond sijpelde het bloed
en over mijn lip hing een stuk tong.
Jeetje, hoor ik julllie al zeggen.
Ja, zielig he?
Vind ik ook hoor.
.
Maar, bij nader inzien is alles goed gekomen hoor.
Het was geen tong, maar een stuk kaugom.
Wat een geluk zeg,
moet je je voorstellen, ik zonder tong.
Dan kun je niet meer praten zeg, vreselijk.
Of te wel, er zullen een heleboel mensen gelukkiger zijn
als ik wat vaker mijn mond gehouden had.
Hahahahahahahaa.
Ach ja, moeder is nog uren lang heel misselijk geweest van de schrik.

.

21 Comments:

Anonymous Anoniem said...

bij mij komen beelden boven van kortgeknipte pony's
ik moest m altijd twee vingers boven de wenkbrauwen laten knippen :(
traumatisch hoor ;)
kappertje spelen heb ik alleen met mijn eigen wenkbrauwen gedaan,
toen ik voor een collage op school haar nodig had :)))))
leuke foto's Mieke

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Ik geniet van deze verhalen Miek, wat zal je moeder zich lam geschrokken zijn die val van jou.

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Een stukje van je tong eraf misschien, of ga ja dan ook niet een klein stukje minder praten ;-)

Love as Always
Di Mario

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Hihihi, heel leuk verhaal om te lezen, maar niet om als kind te beleven!
Dank je wel lief Mieke, voor mijn dagelijkse portie heerlijke nostalgie!

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Die moeder van jou heeft heel wat meegemaakt met zo'n kind als jij.
Hopenlijk waren de anderen wat rustiger, want die van zulke lijkt me wel een beetje veel van het goede.

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

o arme moeder wat heeft ze veel met jou te stellen gehad...
hi hi vertel verder lieverd je kunt het zo mooi brengen!
dank voor je felicitatie
amber is 3 keer jarig deze week
vandaag op school
morgen haar kinderfeestje
zondag echt
dus te laat ben je zeker niet!!!
liefs van ons

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Jeetje Mieke, jij was me d'r wel één.
Dit doet me niet zo zeer aan mijn eigen kindertijd denken, hoewel daar ook wel genoeg in gebeurde, maar ik verplaats me meer naar je moeder.
Ik ben me als moeder ook regelmatig rotgeschrokken als de jongens weer wat meegemaakt hadden.
De jongste presteerde het om bij het vallen een tak dwars door z'n wang te krijgen!!!!
Je haalt nu toch niet meer van die stunts uit, hè?
Ik schrok al toen ik las "vorige week viel ik weer van de trap"!!!!
Het bleken wat meer weekjes geleden te zijn, haha....
Groetjes, Ria.

donderdag, december 11, 2008  
Blogger Els said...

Het was anders wel lekker rustig geweest. Dan had ik je ook niet hoeven vragen of je geen zin had om een boekje te lezen.hihi
Alhoewel, dan was je natuurlijk in gebarentaal begonnen en dat zou betekenen dat je alles van de tafel zou slaan dat kan niet anders.

OT: Ga jij maar eens in je blote kont buiten staan dan weet je dat het winter is ondanks dat kleine laagje poedersuiker.

OT: stuur je jullie sneeuw effe hierheen. Esther en ik gaan vanmiddag foto's maken dus dat zou goed uikomen.

OT: pffff volgens mij hebben we elkaar niet gesproken vandaag hahahahahahahahaha. Wat een verhaal he.
doeidoeikuskusdaagroosweg

donderdag, december 11, 2008  
Blogger Els said...

Oja duurt het nog lang voor ik mee mag doen. Volgens mij had ma om deze tijd toch wel behoorlijke weeen bij de bakker. En geen gekke foto s van mij op je blog he,

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

nou.... ok

deel 1. :

Natuurlijk gingen we niet naar de kapper....... was ook echt niet meer nodig hoor.... kijk maar naar mijn kapsel..... wahahahahaha... hoezo altijd te kort... lol


en deel 2. :

tja... ik weet niet of je toen een hersenschudding had... maar... uhhh de gevolgen zijn nog te merken... wahahahahah

lief he van me??

xxx alex xx

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

whahaha Mieke.....
mens je weet iemand wel de stuipen op het lijf te jagen met je kauwgom.
Wee zo`n prachtig verhaal.
Je waslijn avondturen heb ik gisteren aan de famulie verteld....er werd hartelijk om gelachen hoor.
Wat een stuntvrouw ...het zat er al heel vroeg in zeg.

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

p.s. ik dacht bij die foto met de zwarte strepen nog even dat jij ook geaxperimenteerd had met make up.

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Wat een avontuur zeg brrrr
Novelle

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Ik schrok zelfs al bij het alleen maar te lezen, laat staan dat ik er echt bij was geweest! Wat een stunter was jij zeg, poe. Gelukkig zonder blijvend letsel.

Die eerste foto is prachtig. :)

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Hahahahahahahahaha.....
mens, mens wat was jij ERRUG!!
Gelukkig dat je geen van mij bent woooow! Ik zie het helemaal voor me, jij met een stuk bebloed kaugom uit de mond hahahahaha..

Maar uhe.......nu begrijp ik wel waarom jij zoveel foto's van vroeger hebt! Poeh, zomaar een oom in huis gehad die fotograaf was, tja dan kán ik me voorstellen dat jij een geschikt "fliepsgeval" was.

Doeiiiii,
beuzeblaadje
OT:Moet zo werken maar we zijn vandaag 27 jaar getrouwd en gaan vanavond lekker met de kinderen uit eten!!

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

We worden wel verwend hè? Alweer zo'n leuk verhaal. Er is nog ergens een foto van mijn nichtje. Die heeft ook zo'n strik. Dus herkenbare foto's. En daarnaast ben ik een keer van de trap gekukeld. Een stenen. In de Rijnstraat in Amsterdam. Ik voel me nog gaan. Het deed niet eens pijn en ik had niks. Alleen iedereen voor de ramen kreeg bijkans een hartstilstand. En vanwege het gekrakeel ging ik huilen. Zo ging dat.

Maar jij ziet er daar best getekend uit. Toch weer een aardige herinnering.

Ga vooral door. Ik vind dit zo leuk. Echt geweldig.

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Tja zeg dat kan ik me voorstellen dat je moeder geschrokken was!

Maar gelukkig eind goed al goed.

Liefs van Sary en de bengels

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Volgens mij kan jij alleen maar zulk soort echte rare maar ware belevenissen vertellen !!
Geniet met volle teugen en komt er nog meer ??? Gezien je leeftijd wel :))
Dag, marjolein (laat ivm. oppasdag !)

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Ha Mieke,

Gelukkig dat oom Wim er was, je zou al die mooie kiekjes moeten missen.
Je hebt idd een flinke smakker gemaakt, kan me voor stellen dat moeder even de kluts kwijt was.

Mijn vader heeft de zelfde haardracht als het haar van oom Wim, zo'n mooie pluk en dat op zijn 88ste. oma

donderdag, december 11, 2008  
Anonymous Anoniem said...

Als je één van onze kinderen was geweest dan had ik je tot je
18e achter het behang geplakt en daarna aan Chris kado gedaan

vrijdag, december 12, 2008  
Blogger Vedat said...

Wat zijn wij, jouw fans, toch verwend en wat hebben we een geluk in deze tijd te leven. Je hebt geen tong meer nodig. Alles is kenbaar te maken via een weblog of hyves of noem maar op.

vrijdag, december 12, 2008  

Een reactie posten

<< Home