VROEGER 31

Zaterdag was bij ons vroeger
"krulspelden" dag.
Normaal zette ik de krulspelden bij ma
en ma bij mij.
Maar hier was een buurmeisje mij de krulspelde aan het zetten.
En zo liepen we dan iedere zaterdag.
Je ging er mee boodschappen doen en alles.
Zo liepen er een heleboel vrouwen in Gouda.
Allemaal een hoofddoekje om en klaar is kees.
.
Ik heb vroeger veel jobs gehad.
Èèn daarvan als verkoopster in een warenhuis.
Ik stond daar bij de sieraden.
Was leuk werk, je kwam er met veel mensen in aanraking.
Heel gezelllig vond ik dat.
Op een dag (ik vergeet dat mijn hele leven niet)
kwam mijn baas naar mij toe.
Mieke, je moet even je jas aantrekken,
we gaan even naar het politie-bureau.
Jeetje, daar zonk mijn hart in mijn schoenen zeg.
Wat schrok ik.
Waarom, vroeg ik mijn baas.
Dat zul je wel zien zei hij.
Ik had mijzelf niks voor te werpen,
had niks gestolen of zoiets,
mijn geweten was rein,
maar je krijgt werkelijk een heel raar gevoel in je buik als je
zo maar even naar het politie- bureau moet.
Nou ja, daar aangekomen, lag er een tafel vol met
oorbellen, armbanden en kettingen.
En ik moest vertellen hoe duur die spullen waren.
Die kwamen werkelijk allemaal bij mij weg.
Jeetje.
Wat was nou het geval,
2 Meisjes die ik kende, kwamen vaker even naar mij toe in de winkel.
De ene stond dan de hele tijd met mij te praten en de andere
probeerde intussen sieraden aan en stak ze dan in haar zak.
Verdomme zeg, wat heb ik toen gescholden.
Wat was ik kwaad.
Sinds die tijd lette ik dubbel op mensen die met mij een gesprek begonnen.

.