VROEGER 28

De oom en tante waar ik gisteren over sprak,
woonden ann de Gouwe in Waddenxveen.
Dus als ik daar was, had ik mijn badpak altijd bij me.
Zo ook die ene keer.
Chris was er ook en we gingen zwemmen.
Dus, in huis omkleden, even over de straat en toen doken we het water in.
Na een paar minuten ronddollen,
hadden we allebij zin om een heel eind te zwemmen.
Ik naar ome Wessel en gevraagd of het mocht
en ja het mocht wel, maar dan moesten we het zwembandje
meenemen voor het geval dat er wat gebeurde.
Nou ja zeg, wat een onzin ik was een waterrat
en Chris zat bij de D L R G
( een zwemclub voor reddingzwemmen)
Maar nou ja, het moest en dus deden we het maar.
Het bandje kwam mee.
Maar onderweg stoorde dat ding geweldig.
Iedere keer naar voren duwen, je kon helemaal niet normaal zwemmen.
Dus wat deden wij?
We donderden dat bandje uit het water op de wal en zwommen zonder bandje verder.
Weer bij het huis van Wessel en Gerda aangekomen,
Kwam Wessel ons al tegemoet.
Waar is dat bandje, was de eerste vraag.
Dat hebben we toen verteld
en daarop moesten we gelijk naar binnen ons aankleden.
Toen we aangekleed waren, kwam de straf.
Jij Chris gaat naar boven in je kamer
jij Mieke, jou breng ik naar huis.
Verdorie nog aan toe wat een gedoe zeg.
nou ja, dan maar naar huis.
Thuis aangekomen, vertelde Wessel aan ma wat er gebeurt was en
ja hoor, daar kwam het.
Jij gaat dus ook naar boven in je kamer tot morgen vroeg Mieke.
Nou dat kon me niet schelen hoor,
daar had ik al zo vaak een straf uitgezeten.
En Chris en ik hadden het hartstikke leuk gehad,
dus dat was de straf wel waard.

.