VROEGER 29

Wat heb ik veel geschaatst vroeger.
Het was ook zo enorm gemakkelijk voor ons.
Thuis de schaatsen aan, even over de straat en dan.... op het ijs.
Mooier gaat niet.
.

Tot de dag dat de Gouwe bevroren was.
Maar dat was spannend.
Ik loop hier op het ijs met een nieuwe jas aan.
Ik weet nog goed dat ik die jas onherroepelijk wou hebben,
want er zat een sjaal aan vastgenaaid van dezelfde stof.
Ik was zo enorm trots op die jas.
Later niet meer, je kon deze jas niet lekker even vlug aanschieten.
Altijd dat gefriemel met die sjaal !!!!!!
.
Voor de mensen die al eens in Waddinxveen waren,
die zullen zich ook aan de grote hefbrug herinneren die over de Gouwe ligt.
Nou, niet alleen W. en G. woonden aan de Gouwe,
oma en opa ook.
Op een dag zei opa tegen mij,
kom we gaan ergens heen.
Ohhh, opa waar naar toe?
Vertel ik je niet, dat zul je wel zien.
Ach opa vertel het nou.
Nee hoor je zult het wel zien waar we heen gaan.
Dus gingen we op stap.
We liepen helemaal tot aan de brug en opa zei,
wacht hier maar even, ik moet even eventjes een vriend wat vertellen.
Opa liep naar boven waar de brugwachter zat
kwam al snel weer terug.
Zo, zei hij nou gaan we verder.
Boven op de brug, wou opa schepen bekijken.
Natuurlijk heb ik mee gekeken, maar met niet te veel interesse.
Ik was toch zo nieuwschierig wat er als verassing kwam.
Een paar minuten later kwam er beweging in de brug.
Ik schrok me rot en werd natuurlijk heel bang.
En de brug ging als maar hoger.
En Mieke werd alsmaar banger.
Toen vertelde opa dat dit de verrassing was.
Wij mochten boven op de brug, terwijl hij omhoog ging.
Het was natuurlijk heel spannend en mooi,
maar echt genieten kon ik er niet van.
De angst zat de hele tijd in mijn botten.
Ik denk, dat als ik het van te voren geweten had,
dat ik er dan meer van genoten had.
Maar lieve opa,
Nu denk ik er nog wel vaker aan hoor
en met heel veel blijdschap.
.
Het is jammer dat opa niet meer leeft.
Ik zou er nu nog graag eens op willen staan en dan
bewapend met foto kamera.
Dan heb ik unieke foto's.

.