terugblik

Ze hadden het niet al te breed
Geen wit gesteven boorden
Ze waren vissers allle twaalf
Een volk van weinig woorden.
.
Ze hadden nog geen beeldbuis
Geen flats, geen bungalowtjes
Ze stoeiden aan het blauwe meer
Met wankele houten bootjes.
.
Geen DC8, geen maanraket
geen auto en geen koets
Ze liepen op het witte strand
en meestal barrevoets.
.
Zo leefden zij, ze hadden niets
Geen bad, geen telefoon, geen fiets
Maar in hun midden zat een man
Daar hielden al die vissers van.
.
Hij zocht het niet in telefoon
computers of in elektronen
Hij zocht het zonder valse schijn
In aardig voor elkaar te zijn.
.
Hij had het over 'ander leven'
Over vergeten en vergeven
Over elkaar de hand toe steken
En over samen brood te breken
.
Hij zei gewoon: Gij zult niet doden
En daarmee hield hij 't voor gezien
Hij had geen boeken vol geboden
Hij had er in totaal slechts tien.
.
Maar toen de rijken en geleerden
Hem hoorden, toen begon 't venijn
Het was bedrog wat hij beweerde
Het leven mocht niet simpel zijn.
.
Ze hebben Hem toen vastgegrepen
Ze hebben Hem de mond gesnoerd
Het zware kruishout laten slepen
En Hem naar Golgotha gevoerd.
.
En het is nooit meer goed gekomen
Want sinds men Hem heeft opgepakt
Heeft men de liefde ons ontnomen
Waarover Hij zo vurig sprak.
.
Maar altijd blijft het heimwee hangen
Naar die eenvoudige mensenzoon
En altijd speur je nog 't verlangen
Naar Hem, die zelfs na al 't gehoon
.
Vanuit zijn laatste kracht nog fluistert
Heer vergeef hun wat ze doen
Altijd is er nog dat heimwee
Naar die ene man van toen.
.
Toon Hermans.

.