Voor Tineke

Mijn nichtje Tineke, woont samen met haar man en haar twee kinderen in het westen van Nederland.
Het is voor ons een hele afstand om er te komen en dat zelfde telt natuurlijk ook voor hun.
Door alle ellende en ziektes van mij, zijn wij er nog nooit geweest.
Tineke was al wel twee keer hier samen met dochtertje Maaike en haar ouders.
Haar ouders zijn mijn grote broer en schoonzus die ook in het westen wonen.
Maar ja, ondertussen hebben Tineke en Leon er een zoontje Tom bij gekregen die ik dus nog nooit gezien heb.
Iedere keer als we afspreken komt er weer wat tussen.
Het is om te schreeuwen.
Afgelopen zondag hadden we weer eens afgesproken dat wij er heen zouden gaan.
Ik was er hartstikke blij om, want het gaat best goed met me.
Kadeautjes gekocht voor de kindertjes, pruimejam voor Tineke gekocht omdat ik weet dat ze die hartstikke lekker vind plannen gemaakt hoe laat we wegrijden en dergelijke.
En dan komt de zaterdag.
Ik had de laatste dagen al best last van lucht gebrek, maar dat heb ik wel vaker dus stoorde ik mij er niet aan.
We moesten boodschappen doen, maar daar had ik de kracht al niet meer voor.
Dus..........Chris, ga jij effe alleen?
Tegen de middag werd het erger, mijn botten gingen zeer doen en `s avonds had ik over de 39 koorts.
Chris was zelfs aan het overleggen om mij naar het ziekenhuis te brengen.
Hij weet op zulke momenten natuurlijk ook niet wat hij moet doen.

Wel potverdorie, kon ik weer opbellen en afzeggen.
Ik kon wel janken en vloeken tegelijk.
Mogen wij daar niet naar toe of hoe zit dat?
En het ergste is, zondag ging het weer redelijk goed met me.
Ik begin nu wel heel erg op mijn moeder te lijken hoor, die had ook zulke dingen.
.
Tineke en Leon, we maken weer een nieuwe afspraak hoor.
Stuur je een mailtje wanneer jullie kunnen?
Het zal en moet er een keer van komen, zo snel geef ik niet op hoor.
Maar dat weet iedereen al wel.

.