te laat

Er was eens een vrouw.
Het was al laat en ze was net de straat aan het vegen, toen de buurvrouw voorbij kwam.
De buurvrouw had een pakje onder haar arm. Heb je de ster gezien, het kind is geboren, riep ze.
Welk kind, vroeg de vrouw.
Maar de buurvrouw was zo zenuwachtig, ze hoorde de vraag helemaal niet.
Ik breng het kind een cadeau zei de buurvrouw en liet het pakje zien. Wil je niet meekomen?
Ik ben nog niet klaar met het vegen, ga maar alvast zei de vrouw.
De volgende avond klopte het aan de deur.
De vrouw was net aan het koekjes bakken. Er stonden een paar vrienden voor de deur.
Heb je het gezien, de ster is er, hij laat ons zien dat het kind er is.
Kom je met ons mee, we willen het kind begroeten.
Ga maar alvast voor zei de vrouw.
Ik moet nog even het laatste blik in de oven schuiven.
De derde dag, werd er weer aan de deur geklopt. De vrouw was net bezig om een sjaal te breien.
Mensen uit het dorp stonden voor haar deur en vroegen haar of ze mee wou om naar het kind te gaan.
Ik moet nog even mijn sjaal afbreien, zei de vrouw, dan kom ik.
.

Toen ze na een paar dagen eindelijk haar sjaal klaar had, maakte ze zich gereed om te vertrekken.
Ze deed een zakje met de zelfgebakken koekjes in een mand, toen de sjaal en nog een fles wijn voor de vader van het kind.
Ze trok haar dikke winterschoenen aan, want ze wist niet hoe ver ze moest lopen.
En zo ging ze naar buiten. Ze staarde in de hemel en het was een heldere nacht, dus ze zag duizende sterren.
Ze keek en keek nog eens, maar de kerstster, die zag ze nergens, die was weg.
Ze zocht en zocht, maar nee hoor, hij was er niet meer.
Heel erg droevig ging ze weer terug in haar huis.
Ze had de kerst gemist.