de kleine ster.

Er was eens een kleine ster, die helemaal geen zin meer had om te schijnen.
De andere sterren zijn allemaal heel bijzonder, sprak hij.
Ze vertellen vaak, wat voor mooie dingen ze beleefd en gezien hebben.
En dan stralen ze van vreugde.
Alleen ik niet, ik ben een hele gewone kleine ster.
Ik ben niets bijzonders.
De andere sterren probeerden hem te troosten en spraken: Je moet het ook zien, als er wat bijzonders gebeurt.
Ga er op uit en kijk doe je ogen open.
En de kleine ster ging terwijl hij eigenlijk dacht; wat moet ik nou op de aarde, wat gebeurt er daar nou voor bijzonders.
Hij komt aan een huis voorbij, kijkt door het raam en ziet, hoe een moeder met haar zoon en dochter kerstkoekjes bakt.
Ze lachen erbij en je kunt heel goed zien hoe blij ze met elkaar zijn.
Oh, denkt de kleine ster, dat is mooi, hier schijn ik een beetje.
Als de koekjes in de oven zijn, gaat hij verder.
Hij ziet een groep kinderen, die op weg zijn naar huis.
De kleintjes komen van een kerstfeest van school en er zijn een paar grote kinderen bij zodat ze niet bang hoeven te zijn..
Oh, denkt de ster, dat is mooi, ik geef ze nog een beetje licht.
Dan gaat hij weer verder.
Hij ziet een licht door een raam en kijkt nieuwschierig naar binnen.
Een opa verteld, hoe men vroeger kerstmis gevierd had en de kleinkinderenkruipt dicht tegen opa aan en luistert.
Jaaa, dit is ook heel mooi, ook hier straal ik een beetje, denkt hij.
En dan.......plotseling begrijpt hij het.
Men is niet iets bijzonders omdat men grootse en wereld bewegende dingen beleeft.
Het is veel belangrijker, de kleine en bijzondere dingen van het dagelijkse leven te ontdekken.
Deze kleine dingen maken de wereld menselijk en lichter.
En daarom schijnen al die kaarsjes (sterretjes) in de adventtijd.
En zo gaat hij heel tevreden terug naar de andere sterren en straalt vanaf nu ook iedere avond aan de hemel met al zijn kracht.