3 jaar geleden

Het is vandaag op de kop af drie jaar geleden dat ik te horen kreeg,
dat ik bij mijn blaaskanker ook nog borstkanker had.
Het was toen een slag in mijn gezicht, mijn leven werd onder mijn voeten weggetrokken.
En nu?
De borstkanker is gelukkig niet weer terug gekomen.
En ik heb heel veel geleerd in de laatste jaren.
Ik heb geleerd en het is me heel duidelijk geworden dat;
Het heel belangrijk is: een man te hebben die ook in zulke tijden bij je blijft en van je houd, je steun geeft en alle moeilijkheden samen met je doorleeft.
Het heel belangrijk is te weten dat ook de andere familie leden met je mee leven.
Zoon en schoondochter, schoonmoeder, broer en schoonzus, zus en zwager.
Ze zijn er en hebben altijd een open oor voor mij, ook al wonen ze ver weg.
Het heel belangrijk is: dat er zoveel andere mensen met mij mee leven.
Familie en vriendin van Alex en Erna, de vrienden die ik hier in Duitsland heb, mijn blog vrienden, de mensen van het kattenforum en ook de buren.
En natuurlijk mag ik niet vergeten dat ik nu een open oor voor andere vrouwen met borstkanker kan hebben, omdat ik precies weet hoe ze zich voelen en hoe het met hun gaat.
Dus eigenlijk, ja eigenlijk moet ik dankbaar zijn deze ziekte te hebben.
Het heeft mijn leven zoveel rijker gemaakt.
Zo liefdevol en open.