Verhalen , Gedichten en Gedachten

Danke

Chris

Lichtlein

Immer wenn Du denkst
es geht nicht mehr
kommt von irgendwo
ein Lichtlein her.

Dit was de lijfspreuk van Mieke.
Mieke heeft het grote licht gezien,
zit er midden in.
Voor mij de reden om haar blog
te sluiten maar niet te verwijderen.
Het blijft voortbestaan in het
mistery internet.
Ik wil me bij iedereen bedanken die
met Mieke meegeleefd heeft.
En dat zijn er heel veel!

22.06.1950

Mieke

01.07.2009

Chris

Liebe Familie, Freunde undBekannte von Mieke
Lieve familie, vrienden en kennissen van Mieke

Ich stehe hier und weis, das was ich sagen möchte, wird mir sehr schwer fallen.
Aber noch schwerer, wenn ich es auf deutsch erzählen muss.
Ich werde heute also auf holländisch sprechen da es mir einfacher fällt,
um so meine Gefühle zu äussern.
Entschuldigung dafür.

Ik spreek 4 talen, 3 ervan goed, geen een is erbij
die de juiste woorden heeft om uit te drukken hoe ik mij voel.
Zelfs niet, als je ze allemaal bij elkaar gooit.
Ik wil graag vertellen wat Mieke voor mij heeft betekend.

Het is, denk ik, de derde keer dat ik op nieuw begin dit te schrijven,
het lukt me niet de juiste woorden te vinden, het lukt me niet,
om uit te drukken wat ik voel, ik zou een levensverhaal kunnen schrijven,
ik zou oude verhalen kunnen benoemen, het zou altijd op het zelfde punt
uitkomen,
wat was Mieke toch een geweldig persoon!

Ze was mijn moeder, maar ik zag haar als mijn beste vriendin.
Met Mieke kon ik praten, lachen en huilen.
Mieke is een voorbeeld voor mij.
Mieke was klein, als je haar zo zag, kon je niet weten hoe sterke zij was.
Je kon haar horen, haar aanstekelijke lach.
Wij werkten vroeger samen in de zelfde winkel.
ik op de ene kant,
zij op de andere kant
En ik kon haar door de hele winkel horen lachen,
en ik dacht , ja hoor gaat ze weer.
wij konden soms heel bot met elkaar omgaan,
wij wisten natuurlijk het was een grap,
maar je had de collega's moeten zien.

Mieke en ik hadden een speciale band, niet omdat zij mijn moeder was.
Mieke en ik waren lotgenoten. waardoor wij elkaar veel te vertellen hadden.
Wij hadden ook veel vragen naar elkaar toe. waar wij dan ook lang over konden praten.
Ik ben blij dat wij veel , erg veel over het verleden hebben gesproken.
Ik sta hier vandaag zonder vragen, zonder het gevoel te hebben,
haar nog iets te moeten zeggen
want ik weet het is goed zo, hoe pijnlijk het ook is.

Mieke was een vrouw die een indruk achterliet, wie Mieke tegenkwam,
kon haar niet vergeten. Ik denk het kwam daardoor dat zij zo zwak uitzag.
Maar als zij haar mond open deed, schrok je ervan hoe sterk zij was.
Mieke is een voorbeeld voor mij, en ik hoop dat ik ooit net zo'n krachtig
persoon wordt als mijn moeder.

Ik ben blij dat zij Erna mocht leren kennen,
dat zij mee mocht maken dat het beter gaat met mij,
dat zij bij onze huwelijk erbij was
en dat zij nog kon horen , dat zij Oma werd.

Ik weet een ding zeker , ons kind zal een geweldige beschermengel krijgen.

Alex

"Levensloop"

Willemina (Mieke) Kleinstra-Greiner
werd op 22 juni 1950 in een kraamkliniek in Assen geboren In een kraamkliniek omdat de dokter
dacht dat zij een tweeling was. Zij werd het tweede kind van Henk Kleinstra en Dina van der Vaart.
Zij had een oudere broer Joop en een paar jaar later kreeg zij een zusje Els. Van jongs af aan was zij
erg ondernemend en niet bereid wijze lessen en stichtelijke woorden zo maar voetstoots aan te
nemen behalve een ding: haar ooms hadden haar verteld dat als zij een broertje of zusje wilde,
suiker op de vensterbank moest leggen voor de ooievaar. Niet lang daarna werd haar zusje geboren.
Na de geboorte wilde zij de benen van haar moeder bekijken want daar zou de ooievaar in gebeten
moeten hebben.
Mieke was heel erg op haar oma van der Vaart gesteld, samen zaten zij naar een t.v. serie (peyton place) te kijken,
dat sloegen ze nooit over.
Mieke groeide op met vallen en opstaan. De dagen dat zij geen blauwe plekken en bulten van het
vallen had zijn op de vingers van een hand te tellen. Later ging het veel beter maar in haar jeugd
was ze spontaan en onbesuisd. Op school bracht ze een leraar zo tot wanhoop dat de goede man in
huilen uitbarstte. Door haar spontaniteit werd zij niet altijd door iedereen begrepen en dat gaf nog
wel eens moeilijkheden. Zeker in haar jeugd was zij een vrijgevochten persoontje. In wezen was
Mieke haar tijd vooruit. Zij deed dingen die nu gewoon en normaal zijn. Zo jong als ze was kon zij
bij sommigen het karakter goed doorgronden en soms de draak er mee steken.
Haar broer kon ze goed pesten. Die werd het op een moment zo zat dat hij haar met kop en kont in
een teil water duwde. Het bleef voor een paar dagen rustig. Ondanks alle onstuimigheid was Mieke
een lieve meid die in haar leven heel wat gevechten heeft moeten leveren, zowel geestelijk als
lichamelijk
Haar man, Chris, kende zij al heel lang, vanaf ongeveer hun twaalfde jaar toen de eerste kussen
werden uitgewisseld. Tien jaar later trouwden zij en kregen twee zoons, Michael en Alexander, waar
beiden apentrots op waren. Later kwamen er drie kleinkinderen bij.
Mieke kreeg het leven niet cadeau. Veel wat zij wilde en deed was extreem. Zelfs op het laatst wilde
ze dolgraag haar computer in het ziekenhuis om de wereld via haar weblog verslag uit te brengen.
Haar weblog was alles voor haar, het leek wel een verslaving. In haar optimisme was ze onstuitbaar.
Ach zei ze vaak, het komt allemaal wel weer goed, als ik hier uit het ziekenhuis ben gaat alles weer
op rolletjes.
Helaas, de rolletjes raakten versleten en Mieke heeft eindelijk pijnloze rust gevonden.

Joop

schijnen...

schijnen

De hemel kleurde rood die dag
met donker blauwe lijnen
Het was of de zon ons zag
en nog even wilde schijnen.

Of kleurde de hemel rood
omdat hij ons wilde zeggen,
Jullie zusje is nu dood
en daar heb je je maar bij neer te leggen.

Misschien waren die blauwe lijnen
daar om ons te laten weten
dat je verlost bent van je pijnen
en dat jij ons ook niet zal vergeten.

De hemel kleurde rood die dag
met donker blauwe lijnen
Het was of de zon ons zag
en nog even wilde schijnen.

Els

Rouwkaart

Mijn Bloem

Mijn bloem bloeit
niet meer.

Mieke heeft de laatste strijd verloren.
Zij is vanmiddag, de 1.7.2009 overleden.

helaas....

Eigenlijk had hier vandaag een log
van Mieke moeten staan. Maar
dat lukt haar op het moment niet.
Helaas....

HALLO ALLEMAAL

Halloooooooooooooo
lieve mensen, ik ben weer aanwezend.
hoeraaaaaaaaaaaaaaaa,
ik leef nog.

Ik ben zo blij en zo dankbaar ,
zoveel lieve mensen om me heen te hebben.
Of ze honderden kilometers ver weg zijn,
of heel dicht bij me,
ik heb het gevoeld dat jullie in gedachten bij me waren
en ook voor me hebben gebeden.
Ik voelde me gedragen en beschermd.

Maar het meeste vertrouwde in de laatste 3 weken was Chris.
Natuurlijk weet ik al jaren lang dat ik van hem hou.
Natuurlijk weet ik ook al jaren dat Chris van mij houd.
Maar..................dat liefde zo diep kan gaan,
dat je pijn en vertwijfeling, doodsangst en vrees,
aan de kant kunt zetten, om de man waar je van houd,
niet te veel zorgen te bereiden,
is me nieuw.
Natuurlijk probeer ik me altijd sterker te doen voorkomen als ik ben,
Maar de afgelopen 3 weken is mij een heleboel bewust geworden.

Dinsdag maak ik weer een blogje,
Morgen niet, want dan moet ik aan de dialyse.
Dus tot dinsdag

een klein blogje

Een klein blogje over Mieke kun je
HIER
vinden.

Feestdag

Dialyse

Wij zijn vandaag bij Mieke geweest. Vanmorgen om
8 uur warenEls en Egbertal hier.
Na een heerlijk ontbijt bij mijn moeder,
met "deutsche Brötchen", zijn we met z'n 3en
naar Münster gereden.

He he fijn om Mieke weer te zien. Ze lag op dat moment
op de dialyse afdeling en wij bofkonten mochten er
gewoon bij. Het gaat goed metMieke al heeft ze nog
niet zoveel praatjes als normaal, maar die komen wel
weer hoor, geloof me maar. Ze heeft ook nog wel veel pijn,
maar dat wordt ook al weer wat beter.

Toen we daar zaten kwam de dokter met
2 studenten en de dokter ging alles aan de studenten
uitleggen hoe een dialyse apparaat werkt.
Dus nu weten wij ook allemaal waar al die slangetjes
en toestanden voor zijn.

Hartstikke mooi dat dat er is. Wij moesten eruit
toen Mieke van de slangen afgehaald
werd, want dan krijgt iedereen een
mondkapje voor (mieke ook)
voor infectie of besmettings gevaar.

Wij zijn toen met z'n 3tjes naar de dierentuin gegaan en
Mieke is terug gebracht naar haar kamer 16 hoog.
Vanmiddag voor we terug gingen naar huis
zijn we nog een uurtje bij haar geweest.
Jullie moeten allemaal de groeten hebben.

(tekst: Els)

even...

Even een kort bericht over Mieke.
Het gaat,na 2-3 dagen hevige pijn,
weer iets "beter".De operatie is goed verlopen
en inmiddels heeft ze 2 dialyses achter
zich. Dit is voortaan een lastige "bijverschijnsel"
waar ze mee moet leren leven. Maar dat maakt niets
uit!
Zij is er nog en dat is het belangrijkste. We zullen er
mee moeten leven. En dat zal ik proberen waar
te maken. Nergens meer druk over maken, het mooiste
van de dag zien te plukken,
" Carpe Diem".
Mieke, je staat er niet alleen voor. Ik vecht met
je mee!

Mieke

Hallo allemaal.

Nadat ik 20 min. rond getelefoneerd heb in het ziekenhuis ben
ik eindelijk op de afdeling beland waar Mieke nu op het moment ligt.
Eindelijk...ik dank God dat ik haar stem weer horen mocht.
Heel zwak nog. Maar toch. Ze is weer bij ons. En daar ben ik heel blij mee
en heel dankbaar voor. Ik ga gelijk morgen vroeg naar Münster.
Ik wil haar hand vast houden en wil haar zeggen dat ik van haar hou!

Ik ben blij. Chris

Operatie

Mieke wordt as. maandag geopereerd.
De nier moet er uit!

voorlopig laatste logje

Lieve webbies en bloggers.
Ik wil jullie eerst even bedanken voor
het medeleven en steun geven. Helaas heeft
Mieke in het ziekenhuis geen internet.

Nog gaat het redelijk met Mieke. Maar dat
moet ook want er staat nog heel wat
te wachten.

Ik weet niet of ik de kracht opbreng om jullie
op de hoogte te houden. Bovendien vind ik
dat, wat nu plaats vindt tè privè om alles
op het internet te zetten.

Misschien vinden jullie het niet eerlijk, wat
ik me wel voorstellen kan. Maar toch...

Onze ogen zijn gericht op de dingen die nu
op ons, zowel Mieke als ook mij, af komt.
Te ver in de toekomst kijken doen we niet. Maar
de hoop opgeven ook niet.
Fijn te weten dat we in jullie`s gedachten
zijn. Het is een hele steun.
Bedankt.

Chris

de volgende ronde

De volgende ronde ziekenhuis kan beginnen.
Hier kom je jezelf als mens erg verloren voor.

Op de foto's zijn 2 torens zichtbaar.
In werkelijkheid zijn het er 3.
De derde staat achter de rechter toren.

En in deze toren ligt Mieke ergens.
Op de 16e verdieping. Je kunt nu beginnen
te tellen maar dan moet je er wel aan
denken dat dit pakeerterrein al op ca.
4 hoog ligt.

Hier de weg te vinden is niet gemakkelijk.
Dat is ook niet belangrijk. Belangrijker
is dat Mieke hier geholpen kan worden.
Hoe dan ook.

19 dec. 2005

Dankbaar

Bestraling en chemo is voorbij
Mensen mensen wat ben ik blij.
Lieve mensen hoor wat ik zeg
De kanker in mijn borst is weg.

Na driekwart jaar vol problemen en pijn
Mag ik nu genezen zijn.
De zon die schijnt weer in mijn leven
Ik ben gelukkig mag het even?

Het was een lange weg die ik moest gaan
Heb er veel dingen voor moeten laten staan.
Verjaardag van Alex, Els en Nel
Ook het gehaalde examen van Erna weet je wel?

Tineke wou met baby en man
Bij ons op visite dat was ze van plan.
Maar juist toen ging het mij niet goed
Verdorie alweer iets wat ik afzeggen moet.

Twee mensen waren er steeds voor mij
Van 's morgens tot 's avonds aan mijn zij.
Ook voor hen was het een moeilijke tijd
Chris en mama stonden altijd bereid.

Veel mensen hebben in hun gebed aan mij gedacht
Ook dat heeft mij genezing gebracht.
Het is goed te weten dat mensen aan je denken
En je weer naar het leven lenken.

Ik dank een ieder die het horen wil
Uit dankbaarheid word ik heel stil.
Want lieve mensen hoor wat ik zeg

De kanker uit mijn borst is weg.

-------------------------------------------------------
Dit was 2005 mijn allereerste blogje.
Ik heb sinds die tijd heel veel meegemaakt en.................
-------------------------------------------------------

................. nu moet ik maandag naar Münster.
De borst is er helemaal af
en we gaan verder met de nieren en blaas.
Maar............ook dat red ik,
ook daar kom ik door.
Of ik mijn laptop in het ziekenhuis kan gebruiken
weet ik nog niet.
Waarschijnlijk niet, maar dan horen jullie alles wel van Chris.
Zoals gewoonlijk.
Hoelang ik dit keer weg blijf weet ik ook niet,
Maar ik hoop dat ik dan eens een heel jaar
achter elkaar thuis mag blijven.
Dus, tot over een paar weken
en een prettig weekend.
DOEIIIIIIIIIIIII.

SCHILDPAD

In de dierentuin Nordhorn,
is een heel nieuw stuk bij gekomen.
Met schildpadden, konijntjes en prariehondjes.
Ze hebben het weer mooi voor elkaar
daar in Nordhorn.

W:C:

Een wc pot zo'n onmisbaar ding
Gaf veel onrust in de huiselijke kring

De ene wil een porseleinen pot
De ander een keramieke

Zo zie je maar dat een wc pot
De sfeer goed kan verzieken

Zelfs het bepalen van een wc bril
Kan leiden tot een menings verschil

Er werd veel gepraat en overlegd
Tot dat er opeens werd gezegt

Hou op met dat gedonder
Ik moet nu echt naar de wc

Ik kan echt niet langer zonder
Me blaas geeft niet langer mee.
.
Gedicht en foto's uit het internet.

LUXE

Is dit luxe?
of is dit geen luxe?

Heerlijk buiten in de frisse lucht
aan je verslaving werken !!!!!!!!!

GRAPJE VAN BOER HARM

Dus toen we klaar waren met fliepsen
en boer Harm klaar was met het schaap,
zei hij, kom ik wil nu even een geintje uithalen
mag ik dat????
Ik zei wel ja, doe maar hoor
ik ben altijd wel te krijgen voor een geintje.
Dus stond hij op,
nam een vacht
en legde die mij om de schouder.
Zo, zei hij
en nu een foto.

Ik kan jullie wel vertellen dat die vacht stonk.
Jeeeeeeetje wat stonk dat.
Maar, ik heb me goed gehouden
(ben tenslotte geen mietje)
en er zijn leuke foto's aan overgebleven toch????