Bezoek

En toen..........., toen ik weer op de gewone afdeling lag in het ziekenhuis,
keek er op een gegeven moment een hoofd om de deur.
Ooooh wat leuk zeg, Beuzeblaadje stond daar.
Dat was een verassing zeg.
Ze kwam de kamer binnen gelopen en toen kwam er nog een hoofd.
Vanmeij stond er ook.
Jeetje wat leuk.
Deze prachtige bloemen brachten ze voor me mee.
Het was hartstikke gezellig, een beetje afleiding in het ziekenhuis wereldje.
We hebben heerlijk gekletst.
.

Een paar dagen later kreeg ik nog een brief van Beuzeblaadje met deze sleutelaanhanger eraan.
Samen met het geluks engeltje die ik vorig jaar van Edith kreeg, liggen die nu in mijn tas, die ik altijd en overal bij me heb.
.

Dit engeltje kreeg ik van een hele lieve vriendin, die een paar keer bij me was.
Die staat nu in de boekenkast in de kamer.
En nu moet me nog eens iemand vertellen dat de mensen het niet goed met me voor hebben:-))
.
Omdat er vragen komen hoe het met me gaat, eventjes een tussendoortje.
Als je bedenkt, dat ik de eerste dagen na de aanval nog niet eens zelf in bed kon omdraaien en als je nu ziet hoe het gaat, is er een klein/groot wonder gebeurt.
Natuurlijk word het niet meer zoals het vroeger was, mijn longen zijn nu eenmaal kapot.
Maar als het blijft zoals het nu is, ben ik al heel tevreden.
Ik loop alweer rond, ik kook weer zelf, doe weer samen met Chris de boodschappen en ga zo maar verder.
Ik heb zeker 60/70 % meer lucht als toen ik in het ziekenhuis kwam.
Ik hoop dat de kanker ook weer voor een paar maanden verdwijnt, maar dat is natuurlijk afwachten.
Ik probeer daar niet te veel aan te denken.
Het gaat me zo goed, dat Els vorige week vroeg of Jomanda bij mij geweest was.
Hahahahahah ik heb me rot gelachen.
En zoon Alex vroeg me waar ik die goeie Duracel batterijen vandaan heb.
Zo, dit was het thema ziekenhuis.
Daar stop ik nu mee, het was eerst genoeg zo.


.