de blaren vallen

De blaren vallen, blad na blad,
Die allen sterven moeten.
Ze dwarrelen langs het herfstig pad.
In huiverende stoeten.
.

Zij zwieren rond omhoog, omlaag,
Zij rusten en zij vluchten.
Wild voortgedreven door een vlaag,
De laan is vol geruchten.
.

De blaren goud, de blaren geel,
De herfstwind doet ze vallen.
Zij zinken na wat wild gespeel,
Zij zinken, zinken allen.
.

Nog zo'n gedicht die ik vroeger moest leren.
Oooh wat heb ik dat gehaat.
Die gedichten uit mijn hoofd te leren.
.
De foto's zijn van Chris die heeft hij gisteren gemaakt toen we er even uit waren.