Zijn het geen schatten?
Onze Momo (de rooie) en Pucky (de zwarte) .
Het zijn super scheten die twee.
Ik ben zo dankbaar dat we ze hebben.
Vooral Momo is altijd heel bezorgt om Pucky.
Maar ze is natuurlijk 2 jaar ouder en een beetje de mama.
Als ze de kleine niet kan vinden, word ze heel ongerust, loopt te miauwen en te zoeken.
Ze brengen een beetje afleiding in ons leven.
Als ze aan het dollen zijn, dan lachen we ons rot.
Soms krijgt Pucky op haar donder.
Het is net als bij kinderen, ze kan niet ophouden met stoeien.
Dan word ze van Momo een paar keer goed in haar nek gebeten, je hoort dan een groot gepiep maar dan luistert ze en houd op met pesten.
Hoe kan het toch dat ik daarbij aan mijzelf en mijn grote broer moet denken????