de blaren

Foto Chr Greiner

-

Nog een gedicht die ik vroeger leren moest!

Ik weet nog dat ik dit korte gedichtje niet kon onthouden.

Mischien vond ik het niet mooi, of mischien was het mij te triest,

ik weet het niet meer.

Ik ken de eerste beide regels nog, meer niet.

-
De blaren vallen, blad na blad,

Die allen sterven moeten,

Zij dwarlen langs het herfstig pad

In huiverende stoeten.

-

Zij zwieren rond, omhoog, omlaag,

Zij rusten en zij vluchten,

Wild voortgedreven door een vlaag

De laan is vol geruchten.

-

De blaren goud, de blaren geel,

De herfstwind doet ze vallen,

Zij zinken na wat wild gespeel,

Zij zinken, zinken, allen.