buurvrouw de Boer

Ik heb altijd gedacht, dat onze buurvrouw de Boer, een lieve buurvrouw was.
Tot vorige week.
Ik liep samen met mijn vrouwtje in het park zonder lijn.
Het was heerlijk, lekker rennen en dollen.
Buurvrouw de Boer reed met haar fiets door het park, zonder licht en zonder bel.
En het gebeurde zoals het gebeuren moest,
ramsch.........we donderden tesamen.
De buuf viel van haar fiets en verloor haar boodschappen uit haar boodschappentas.
Mensen, ik kreeg me daar een lekker geurtje in mijn neus.
Kaas, heerlijk ruikende kaas die nu vrolijk over de grond rolde.
Ik ben er natuurlijk gelijk achterna gelopen.
Vrouwtje ging de buuf helpen, maar ze stonden zich aan te schreeuwen van jewelste.
Die hond mag hier niet zonder lijn lopen schreeuwde de buuf.
En u mag hier helemaal niet fietsen en dat nog zonder bel en licht, schreeuwde het vrouwtje.
Ze maakten ruzie, net als twee viswijven, het was me een kabaal zeg.
Intussen had ik de kaas uit het papier weten te bevrijden en wou net een grote hap nemen.
Maar buurvrouw de Boer was sneller.
Ze nam de kaas en begon weer te schelden.
Verdorie, die kan ik nu weggooien zei ze.
Ik dacht, neeeee buuf, niet weggooien, geef het aan mij die lekkere kaas.
Ik keek haar met mijn allerliefste hondenblik aan, maar het interesseerde haar niet, ze gooide de kaas in de prullebak die daar stond.
Nou vraag ik je, is dat stom of is dat stom?
Nou sindsdien vind ik de buurvrouw niet meer lief.
Groetjes van een teleurgestelde
Dribbel.

.