Momo en Pucky

Momo, omze lieve trouwe mama.

Ze heeft werkelijk een heel lief karakter.

Nadat de schrik voorbij is, dat er hier nog zo'n zwart mormel rond loopt.

is Momo nu ook weer de oude geworden.

Ze blijft weer zitten als wij voorbij lopen en haar koppie willen aaien.

Ze komt weer bij me om te kroelen.

Vanmorgen heb ik weer de eerste prrrr gehoord toen ik haar aaide.

En ze begint weer te praten.

Het enigste wat ze nog niet graag heeft,

is aangepakt worden met twee handen.

Daarvoor hebben wij er teveel achteraan gezeten met de verzorging van het oogje.

Maar dat krijgen we ook nog weer terug.

Pucky is een klein duveltje.

Helemaal niet bang, alleen voor vreemde harde geluiden, daar rent ze hard voor weg.

Pucky word onze schootkat en zit het liefst bij Chris op schoot.

Ze rent en speelt door het huis, net zo hard als buiten waar ze al menig uurtje geweest is.

Haar eerste check bij de dierenarts was heel goed.

Dus we zijn heel tevreden.

--

Samen doen ze het ook al heel goed.

Momo past op als een moedertje dat er niks gebeurt met Pucky.

Ze eten uit hetzelfde bakje, oftewel ieder haar eigen voerbakje heeft.

Ze spelen tikkertje als ze buiten zijn en staan een paar keer per dag neusje, neusje.

Dus dat gaat allemaal heel goed.

Toen Momo hier kwam, had ik haar al snel s nachts bij me liggen.

Ze kroop altijd in mijn knieholtes, waar ze lekker slapen kon.

Toen kwam de kleine zwarte duvel en nam haar plekje in.

Sinds afgelopen nacht sliepen ze allebei aan mijn voeteneind.

Het is heerlijk om te zien hoe goed ze het doen.