VROEGER 34

Deze foto vond ik heel toevallig tussen de andere foto's
Ik dacht bij mezelf jeetje waar is de tijd gebleven.
Als ik mezelf nu bekijk of op de foto..........
Maar ja, daar zullen wel meer mensen mee te doen hebben denk ik zo.

Wanneer deze foto gemaakt is?
Ik zou het niet meer weten, echt niet.
Ik was niet op strand ingericht, want ik had "hoge" hakken aan.
Ik weet nog goed dat wij eens aan zee waren,
(1973, ik was toen al getrouwd)
toen was het schip van radio Veronika gestrand.
Dat was een belevenis hoor.
Radio Veronika, mijn lievelings zender in mijn tiener tijd.
Tjonge, als ik nog terug denk aan die uurtjes dat ik aan de radio
gekluisterd zat, met een boek in de handen,
luisterend naar de top 10 of top 100,
tussendoor opspringend om mee te dansen
als er een hele goeie plaat gedraaid werd.
Waar ik mijn ouders ook altijd goed mee kon plagen
was om de radio aan te zetten, knoei hard, en dan naar mijn kamer te gaan.
Die oude radio's van vroeger gaven eerst na ongeveer 1-1,5 minuten
geluid en dan was Mieke al lang weg.
Sorry hoor, maar ik zit hier alweer te lachen.
Het liefste deed ik dit soort geintjes als pa in de kamer was.
Hij kon altijd zo heerlijk vloeken en tieren,
dat hoorde ik dan boven in mijn kamer.
Gemeen hoor, maar wel leuk.
Sorry hoor PA.

.

VROEGER 33

Deze foto is ongeveer 1966 gemaakt.
Wat had ik een taiile he?
Om nu jaloers op te worden.
Die taiile is al heel wat jaartjes verdwenen.
Vraag me niet waarheen, ik zou het echt niet weten.
Hahahahahaha.
Ik was ook op dansles.
Dat was iets voor mij hoor, veel beweging en allemaal leuke knullen.
Drie jaar heb ik mee gedaan.
Twee jaar les en èèn jaar hadden ze geen meisjes genoeg en heb ik mee geholpen.
Op een dag, ik geloof dat het in het tweede jaar was,
stond er een auto voor de deur met drie jongens erin van dansles.
Ze kwamen me ophalen, nou hoeraaa, dan hoefde ik tenminste niet te lopen.
Ik heb mijn jas aangetrokken, de kamerdeur opengedaan en geroepen.
"Ik ben naar dansles hoor, ik word opgehaald."
Daar stond ma ook al in de gang:
"Je gaat niet met die jongens mee."
"Natuurlijk wel joh, die zijn allemaal van dansles."
"Mieke, je gaat niet mee", riep ma nog,
maar toen had ik de voordeur al dicht en zat in de auto.
We hebben nog een ander meisje opgehaald en hadden heel veel lol.
Toen we bij de dansschool aankwamen, wie stonden er daar?
Ja hoor Ma en Pa.
Nu kan ik het me heel goed voorstellen dat ze zich vreselijke zorgen hadden gemaakt.
Maar toen......................
.....Ouderwets zijn jullie.
Jullie heben geen vertrouwen in mij.
Nooit mag ik iets doen wat ik leuk vind.
Nou ja, de meeste kennen die dingen wel die je je ouders voorwerpt.
Ik moest dus mee naar huis en er was voor mij die dag geen dansles.

.

VROEGER 32

Bovenste foto met pa
en de onderste foto sta ik met ma.
.
We waren daar op bezoek bij tante Mina en ome Jan.
Tante Mina was een tante van ma en woonde in Zutpen.
Ook daar was ik vaker op vakantie.
Ik weet er niet veel meer van,
niet meer hoe die straat heette,
niet meer hoe de dochter van de buren heette
waar ik altijd mee speelde.
De buurman was slager en daar weet ik de naam ook niet meer van.
Maar aan een paar dingen kan ik mij herinneren.

In de voorkamer stond een orgel.
Tjonge wat heb ik veel op dat ding zitten klemperen.
Machtig mooi vond ik het om zoveel herrie te maken.
En het wondert mij nu,
dat tante M. en ome J. nooit geroepen hebben
dat ik het een beetje rustiger aan moet doen.

Ook hadden ze 3-4 honden in de schuur.
Waarom ze die hadden wet ik niet,
want die arme dieren mochten nooit in huis.
En voor zover ik weet, ging er nooit iemand mee wandelen.
Als ik er aan denk vind ik het nog heel zielig.

Ook weet ik nog dat ik daar voor de eerste en de laatste keer duif heb gegeten.
Was best lekker hoor, maar er kwam geen volgende gelegenheid.

Ik ging daar eens met het buurmeisje en nog een paar vriendinnetjes van haar
fietsen.
Maar wat was nou het geval, tante M. had geen fiets.
Wat ze wel hadden was een Solex.
Leuk natuurlijk, die nam ik wel.
Maar, ik moest beloven dat ik hem niet aanzette
en alleen maar ging fietsen.
Allemachtig zeg, ik wist niet dat een Solex zo moeilijk was om te fietsen.
Zooooo zwaar.
Ik was natuurlijk na een half uur dood op en kon echt niet meer.
Zou ik het proberen?
Zou ik het echt doen?
En zoals ik ben en was, heb ik het geprobeerd
om de Solex aan te krijgen.
Maar dat ding sprong niet aan verdorie.
Er zat geen benzine meer in de tank.
Of ze die er voorde tijd uit gehaald hebben omdat ze mij kenden,
weet ik niet, ik heb het ze nooit gevraagd.
.

VROEGER 31

Zaterdag was bij ons vroeger
"krulspelden" dag.
Normaal zette ik de krulspelden bij ma
en ma bij mij.
Maar hier was een buurmeisje mij de krulspelde aan het zetten.
En zo liepen we dan iedere zaterdag.
Je ging er mee boodschappen doen en alles.
Zo liepen er een heleboel vrouwen in Gouda.
Allemaal een hoofddoekje om en klaar is kees.
.
Ik heb vroeger veel jobs gehad.
Èèn daarvan als verkoopster in een warenhuis.
Ik stond daar bij de sieraden.
Was leuk werk, je kwam er met veel mensen in aanraking.
Heel gezelllig vond ik dat.
Op een dag (ik vergeet dat mijn hele leven niet)
kwam mijn baas naar mij toe.
Mieke, je moet even je jas aantrekken,
we gaan even naar het politie-bureau.
Jeetje, daar zonk mijn hart in mijn schoenen zeg.
Wat schrok ik.
Waarom, vroeg ik mijn baas.
Dat zul je wel zien zei hij.
Ik had mijzelf niks voor te werpen,
had niks gestolen of zoiets,
mijn geweten was rein,
maar je krijgt werkelijk een heel raar gevoel in je buik als je
zo maar even naar het politie- bureau moet.
Nou ja, daar aangekomen, lag er een tafel vol met
oorbellen, armbanden en kettingen.
En ik moest vertellen hoe duur die spullen waren.
Die kwamen werkelijk allemaal bij mij weg.
Jeetje.
Wat was nou het geval,
2 Meisjes die ik kende, kwamen vaker even naar mij toe in de winkel.
De ene stond dan de hele tijd met mij te praten en de andere
probeerde intussen sieraden aan en stak ze dan in haar zak.
Verdomme zeg, wat heb ik toen gescholden.
Wat was ik kwaad.
Sinds die tijd lette ik dubbel op mensen die met mij een gesprek begonnen.

.

VROEGER 30

We waren lange jaren vriendinnen, Jannie en ik.
We deden alles samen, zelfs de vriendjes werden onderling geruild.
Ik weet nog dat er een vriendje bij zat die voor bakker leerde.
Hij bracht koeken en gebak van de vorige dag naar mijn moeder.
Die vond het heel jammer dat het na 14 dagen uit was.
Ik was toen een jaar of 13-14.
We hebben heel veel lol met elkaar gehad
Jannie en ik.
Tot we met een jaar of 15 allebei verkering kregen,
mijn verkering na 1,5 jaar uit ging en Jannie moest trouwen.
Het is ergens logisch dat de interessen van ons twee helemaal uit elkaar liep.
Jannie had zorg voor man en kind
en ik leefde in mijn "vrijgezellen" leventje.
Maar ook dit zijn herinneringen die blijven.
En ook deze herinneringen zijn leuk om aan terug te denken.
.
Voor de mensen die denken dat ik vreemd gegaan ben bij Chris,
nee hoor, we hebben elkaar veel gezien vroeger,
en ik was altijd al verliefd op hem,
maar we hebben onze jeugd niet samen gedeeld
en hebben eerst onze ervaring verzameld.
We zijn eerst met 21 jaar echt tesamen gekomen.
Dus , nee hoor, ik heb geen kromme dingen gedaan hahahaha.

.

TROUWDAG

Lieve Els en Egbert
Heel hartelijk gefeliciteerd met jullie
Huwelijksdag.
________________________________

Maandag 26 jan.
zijn
Els en Egbert (klik)
30 jaar getrouwd.
------------------------------------------------

Ze zijn het hele weekend met kinderen en kleinkinderen
in een huisje ergens in Nederland.
Maandag avond komen ze weer terug naar huis.

.

VROEGER 29

Wat heb ik veel geschaatst vroeger.
Het was ook zo enorm gemakkelijk voor ons.
Thuis de schaatsen aan, even over de straat en dan.... op het ijs.
Mooier gaat niet.
.

Tot de dag dat de Gouwe bevroren was.
Maar dat was spannend.
Ik loop hier op het ijs met een nieuwe jas aan.
Ik weet nog goed dat ik die jas onherroepelijk wou hebben,
want er zat een sjaal aan vastgenaaid van dezelfde stof.
Ik was zo enorm trots op die jas.
Later niet meer, je kon deze jas niet lekker even vlug aanschieten.
Altijd dat gefriemel met die sjaal !!!!!!
.
Voor de mensen die al eens in Waddinxveen waren,
die zullen zich ook aan de grote hefbrug herinneren die over de Gouwe ligt.
Nou, niet alleen W. en G. woonden aan de Gouwe,
oma en opa ook.
Op een dag zei opa tegen mij,
kom we gaan ergens heen.
Ohhh, opa waar naar toe?
Vertel ik je niet, dat zul je wel zien.
Ach opa vertel het nou.
Nee hoor je zult het wel zien waar we heen gaan.
Dus gingen we op stap.
We liepen helemaal tot aan de brug en opa zei,
wacht hier maar even, ik moet even eventjes een vriend wat vertellen.
Opa liep naar boven waar de brugwachter zat
kwam al snel weer terug.
Zo, zei hij nou gaan we verder.
Boven op de brug, wou opa schepen bekijken.
Natuurlijk heb ik mee gekeken, maar met niet te veel interesse.
Ik was toch zo nieuwschierig wat er als verassing kwam.
Een paar minuten later kwam er beweging in de brug.
Ik schrok me rot en werd natuurlijk heel bang.
En de brug ging als maar hoger.
En Mieke werd alsmaar banger.
Toen vertelde opa dat dit de verrassing was.
Wij mochten boven op de brug, terwijl hij omhoog ging.
Het was natuurlijk heel spannend en mooi,
maar echt genieten kon ik er niet van.
De angst zat de hele tijd in mijn botten.
Ik denk, dat als ik het van te voren geweten had,
dat ik er dan meer van genoten had.
Maar lieve opa,
Nu denk ik er nog wel vaker aan hoor
en met heel veel blijdschap.
.
Het is jammer dat opa niet meer leeft.
Ik zou er nu nog graag eens op willen staan en dan
bewapend met foto kamera.
Dan heb ik unieke foto's.

.

VROEGER 28

De oom en tante waar ik gisteren over sprak,
woonden ann de Gouwe in Waddenxveen.
Dus als ik daar was, had ik mijn badpak altijd bij me.
Zo ook die ene keer.
Chris was er ook en we gingen zwemmen.
Dus, in huis omkleden, even over de straat en toen doken we het water in.
Na een paar minuten ronddollen,
hadden we allebij zin om een heel eind te zwemmen.
Ik naar ome Wessel en gevraagd of het mocht
en ja het mocht wel, maar dan moesten we het zwembandje
meenemen voor het geval dat er wat gebeurde.
Nou ja zeg, wat een onzin ik was een waterrat
en Chris zat bij de D L R G
( een zwemclub voor reddingzwemmen)
Maar nou ja, het moest en dus deden we het maar.
Het bandje kwam mee.
Maar onderweg stoorde dat ding geweldig.
Iedere keer naar voren duwen, je kon helemaal niet normaal zwemmen.
Dus wat deden wij?
We donderden dat bandje uit het water op de wal en zwommen zonder bandje verder.
Weer bij het huis van Wessel en Gerda aangekomen,
Kwam Wessel ons al tegemoet.
Waar is dat bandje, was de eerste vraag.
Dat hebben we toen verteld
en daarop moesten we gelijk naar binnen ons aankleden.
Toen we aangekleed waren, kwam de straf.
Jij Chris gaat naar boven in je kamer
jij Mieke, jou breng ik naar huis.
Verdorie nog aan toe wat een gedoe zeg.
nou ja, dan maar naar huis.
Thuis aangekomen, vertelde Wessel aan ma wat er gebeurt was en
ja hoor, daar kwam het.
Jij gaat dus ook naar boven in je kamer tot morgen vroeg Mieke.
Nou dat kon me niet schelen hoor,
daar had ik al zo vaak een straf uitgezeten.
En Chris en ik hadden het hartstikke leuk gehad,
dus dat was de straf wel waard.

.

VROEGER 27

CHRIS
___________

Zoals ik al eerder verteld heb, kennen Chris en ik ons al
sinds de zandbak.
We zijn allebij in Assen geboren en
onze ouders waren buren.
Omdat wij maar een maand in leeftijd verschillen,
ging het natuurlijk mooi op met zijn tweetjes.
Maar, mijn ouders verlieten Assen toen ik een jaar of 5 was.
En Chris zijn ouders verhuisden ook.
Degene die daarna nog het meeste kontakt met mijn schoonouders had,
was een broer van mijn moeder.
Oom Wessel en Tante Gerda.
Af en toe ging Chris in de grote vakantie naar Waddinxveen,
waar Wessel en Gerda woonden en nog wonen.
Ik was zowiezo al vaker bij deze oom en tante,
maar als ik wist dat Chris daar was, was ik er niet meer weg te slaan.
.
Het was op een mooie zomerdag.
Ik was weer eens op bezoek bij W. en G.
Chris was er ook en tja, wat gaan we doen.
We waren zo ongeveer 12 jaar oud-jong
en wat doe je dan op die leeftijd?
Juist Donald Duckjes lezen.
Hahahahahaha als ik er nog aan denk.
We zaten namelijk niet gewoon in de tuin hoor,
nee we zaten onder de werkbank die daar stond,
helemaal achter in de tuin.
Nadat we een kwartiertje gelezen hadden,
kijken we elkaar aan,
we kussen ons twee-drie keer,
draaien onze hoofden weer terug
en gaan weer zonder een woord te zeggen
verder lezen.
Hahahahaha wat romantisch.
Maar het is wel een belevenis geweest hoor.
Het was mijn allereerste kus van een jongen en dat deze jongen dan ook nog eens mijn man zou worden, daar had ik toen nog niet aan gedacht.
Niet iedere vrouw/meisje krijgt haar allereerste kus van de man waar ze later mee trouwt.

.

VROEGER 26

Deze foto is gemaakt door Joop.
Hij had vroeger een eigen donkere kamer.
Dus er werd ook toen veel "geschoten"
------------------------------------
Muizen
Els had vroeger muizen.
Witte muisjes in een terrarium.
Was leuk hoor, die kleine rooie kraaloogjes.
Het terrarium stond in de bijkeuken.
Daar kon het rustig staan, stond niemand in de weg.
Maar, toen ging de natuur spelen en het duurde niet lang,
of er zaten geen twee muisjes meer in het kooitje,
maar JEETJE WAT VEEL.
Het ging zo ver, dat ze elkaar opvraten.
Alles inteelt natuurlijk.
Wat nu?
Ik weet niet wat Els van plan was met het terrarium,
de muisjes eruit halen, of schoonmaken,
ik weet het niet.
(Dat zal ze zeer zeker wel bij de kommentaren schrijven.)
In iedergeval, aangezien we een zeer "vallen latende" familie zijn,
liet ook Els de kooi uit haar handen glippen.
Nou, toen had je de poppen aan het dansen hoor.
De muizen renden overal heen,
door de hele bijkeuken, de muur hoog en ik weet niet waar nog.
Joris de hond, vloog van de ene hoek naar de andere
achter de muizen aan en beet ze dood.
En Els, die zat boven op de wasmachine met haar benen omhoog.
En dat alles gebeurde in een bijkeuken van 3 bij 4 meter.
Wat een paniek zeg.
Het was alleen zo jammer, ik was er niet bij.
Maar het verhaal vind ik nog steeds prachtig en
zie Els in gedachten steeds met opgetrokken benen
op de wasmachine zitten schreeuwen.
Els vind dit ook zo'n mooi verhaal.

.

VROEGER 25

JOOP
.

MIEKE.
.

ELS.
.

Het was dieren dag.
En wat doe je op dierendag?
Juist, je bent extra goed voor je dieren dus..............
We hadden goudvissen in zo'n hele grote dikke wijnfles.
Die kennen jullie wel he?
Ze zaten al een paar maanden in de fles en leefden (hopelijk)
een gelukkig leventje.
Het zag er ook leuk uit hoor,
een beetje groen erbij, onderin een beetje zand.
Was een heel leuk gezicht.
Nou en toen kwam dierendag.
Pa zei, kom laat ik eens vers water bij de vissen doen op dierendag.
Dus pa tilt de fles hoog,
begint te steunen pffffffffff is dat zwaar,
loopt met de fles naar de WC,
dondert met de fles tegen de WC,
fles kapot, vissen in de riolering.
Hij heeft zijn hele verdere leven moeten aanhoren
dat hij heel goed voor dieren is en vooral op dierendag.
Hij geeft ze tenminste de vrijheid.
Dus als jullie eens grote oude goudvissen in de riolering zien,
die zijn van ons hoor !!!!!
.
Ik heb besloten het andere dierenverhaal morgen te vertellen.

.

VROEGER 24

JORIS
En dan was er ook nog Joris.
Joris was de hond van Els, een lief beest.
Joris was een hele makkelijke hond.
Het liep niet zoals het lopen moest,
maar als Joris naar buiten wou, werd de voordeur opengezet en,
dag Joris, tot straks.
Hij is een oud mannetje geworden met een heleboel kinderen.
Nog jaren later, Joris was allang dood,
zag je bij ons in de buurt steeds hondjes lopen
die eruit zagen als Joris.
.
KRIELKIPPEN
Ja, die hadden we ook eens.
Er was een klein hokje gebouwd achter het huis en daar liepen de kippetjes.
Hoelang ze daar gelopen hebben weet ik niet,
Maar het was niet langer dan 4 weken.
Toen we de bewuste dag thuis kwamen,
aten we kip.
Jullie weten al wat er gebeurd was he?
Els heeeeeel kwaad en die heeft er ook niks van gegeten.
.
Ook bracht Els eens een musje mee naar huis.
Het beest was uit het nest gevallen.
Leuk beestje hoor.
Die hebben we met zijn allen opgepeppeld.
Hij had geen kooitje, maar vloog de hele dag
gezellig door de kamer.
Tot..........................
Ma een stap naar achteren deed en krak onder haar voeten hoorde.
Was ze boven op Tjilpie gaan staan.
Dat was dus het musje.
.
PARKIETEN
En dan waren er nog de parkieten.
Twee parkieten in een kooitje.
Oooh, wat hield ik van die beesten.
Ik in de tienertijd en graag de radio hard aan.
Hoe harder de radio aanstond,
des te harder begonnen die beesten te schreeuwen.
Ik heb ze dus echt wel vervloekt hoor
De dag, de grote dag dat Joop niet alleen naar huis kwam,
maar Nel aan ons voorstelde, was het ook parkieten dag.
Na een kopje koffie werd er gegeten.
Nou lekker hoor soep.
Pa wist niets beters te doen als Nel te laten zien
dat de parkieten ook vliegen kunnen.
Heel interessant natuurlijk,
dat wist Nel nog niet.
En wat deed die ene parkiet,
nam een aanloop en vloog zo in Nel haar soepbord.
Iedereen heeft het oveleefd hoor.
De parkiet is oud geworden en de angst
Nel zou niet weer terug komen, kwam ook niet uit.
Stel je voor zeg, je bent voor de eerste keer bij je schoonfamilie
op bezoek en daar krijg je een parkiet in je soep.
Dat gebeurt niet overal.
.
Morgen heb ik nog twee dieren verhalen.

.

VROEGER 23

De huishoudschool.
Oooh wat had ik daar en hekel aan.
Oooh wat had ik een hekel aan al die huishoudelijke dingen.
Strijken, wassen, afwassen, ramen zemen, dweilen, stoffen
en al die andere dingen.
Ik had en heb er altijd een gruwelijke hekel aan gehad.
Ik was 3 jaar op deze school en daarvan 1 jaar overbodig.
Toen ik in de tweede klas zat, had ik helemaal geen zin meer in school.
Dus...........heb ik heerlijk gespijbelt.
Dagen lang ging ik er gewoon niet heen.
Toen het jaar voorbij was, heb ik natuurlijk
mijn diploma niet gehaald.
Ik dacht, jaaa nu mag ik gaan werken.
Maar nee hoor, lau loene met een rietje,
ik moest de tweede klas nog een keer doen.
Verdorie, verdikkeme, (toen gebruikte ik andere woorden).
Maar na heel veel moeite van mijn kant,
(ik denk ook van de leraren)
heb ik mijn diploma toch nog gehaald.
PFFFFFFFFFFF
.

Hahahahahahaha
Ik zie het helemaal voor me,
hoe iedereen verder naar beneden scrolt.
Nee mensen, de binnenkant van dit rapport krijgen jullie niet te zien.
Ik denk er niet aan.
Ik heb zulke pracht cijfers, daar zou iedereen jaloers op worden,
en dat wil ik niet.
Stel je eens voor zeg, dat jullie zo jaloers worden
dat jullie niet meer op mijn blog komen.
Nee, doen we niet.

.

VROEGER 22

Avifauna
Samen met oma in de bus naar Avifauna.
Dit is een groot vogelpark in Alphen aan de Rijn.
Ik weet nog goed dat oma erbij was, maar of opa er ook was weet ik niet meer.
We zijn er met de bus heen gereden .
Dat ging prima, want opa en oma woonden in Waddinxveen.
Dus was het niet zo heel ver weg.
.
Mijn eerste fiets heb ik ook ongeveer in deze tijd gekregen.
Een tweedehandse ouwerwetse oma fiets.
Geeft niet, ik had eindelijk een fiets.
Voor mijn verjaardag mocht ik van oma en opa
een nieuw stuur op mijn fiets uitzoeken.
Dus ik samen met opa naar de fietsenwinkel.
Het eerste wat ik zag was een stuur voor een sportfiets.
Gaaaaaaf.
Die zou en moest het zijn.
Ik denk, zei opa, dat dat niet zo goed past hoor Mieke.
Maar nee hoor, die vond ik mooi en die wou ik hebben.
Oke, dus wij weer naar huis, ik blij en gelukkig met mijn nieuwe stuur.
Nou, nadat opa het stuur erop gezet had,
werd ik wel heel bedenkelijk.
Het zag er niet uit, nog voor geen meter.
Hahahahahaha zo'n klein sportstuurtje op zo'n
plompe, ouderwetse fiets.
Kijk, ik was er alweer ingetuint, in mijn eigenwijsheid.
Ik wist het altijd "beter".
En als jullie nou denken dat ik daarvan geleerd heb?
Nou nee hoor, niet echt.
Ben nog altijd zo'n eigenwijsje
Maar ja, ik heb er nog 3 jaar op gefietst op die "mooie" fiets.

.

VROEGER 21

De buitenste rij, de derde van voren of,
De buitenste rij de vierde van achteren., dat ben ik.
.
Vandaag de dag heb je geen wandelclubs meer voor de jeugd (geloof ik).
Maar toen wel hoor en ik heb er best wel lol bij gehad.
We zongen er altijd wandelliedjes bij en ik zong als de beste,
heel hard mee.
Sarie Marijs, Daar boven in de bergen, Oh wat ben je mooi,
Zilvervloot en nog veel meer van deze liedjes
heb ik daar geleerd.
De avondvierdaagse was-is er ook ieder jaar in Gouda.
Dat was altijd hartstikke leuk.
Vooral de vierde avond als je de hele weg,
overladen met bloemen en snoep moest lopen.
Maar.......die laatste avond was ook altijd hartstikke gezellig.
Vooral als je achter een muziekkorps liep.
Dan kon je heerlijk op de maat van de muziek lopen.
Ik heb de avondvierdaagse 3 keer gelopen.
.
Wat ook altijd heel leuk was,
eerst liep je een paar kilometer en dan werd er verzameld.
De muziekkorpsen werden dan tussen de wandelaars geschoven.
En dat gebeurde allemaal in de straat waar wij woonden.
Leuk hoor en wat een belevenis.
Mijn ouders hadden altijd de voordeur wijd open staan,
zodat iedereen naar de WC kon.
Ook hadden ze twee emmers water klaar staan met kopjes erin.
Nou, dat werd allemaal met liefde aangenomen.
Eerst werd er water gedronken en even later weer weggebracht.
Laaien en lossen !!

VROEGER 20

Èèn koe en drie kalfjes.
.
We beginnen gelijk maar met een wandeling hier in Gouda.
We waren met pa en ma aan de wandel
toen we deze koe met kalf tegen kwamen.
En dat brengt me gelijk weer op een leuk verhaaltje.
We waren een andere keer aan het wandelen
en Els en ik waren aan het dollen.
Plotseling kwamen we aan een weiland vol met stieren .
Daar stonden we te zingen
pak me dan, als je kan,
jullie kunnen toch niet bij ons komen.
Op een gegeven moment riep èèn van de ouders
Els, denk je eraan dat je korte broek rood is?
Wat dacht jullie wat wij toen konden rennen.
Jeetje wat werden wij vlot.
Toen we weer thuis waren, werd Els gevraagd;
Els wat waren het dan?
Koeien of stieren?
Weet ik niet zei Els,
maar ze hadden geen bullebakken (uiers).
De benaming bullebak, is altijd in onze familie gebleven.

.

VROEGER 19

.
Ook hier weet ik zeker dat dit geen "normale" foto is.
Ik weet nog dat we daar moesten gaan staan.
Naast onze voordeur was een rozenstruik.
Daar moesten we aan gaan ruiken om mooi op de foto te komen.
Nee hoor, dat doe ik niet, weigerde ik.
Ik ga toch zeer zeker niet aan die rozen ruiken.
Nou, dan ga je er zo maar bij zitten.
En dus bleef Els staan en ik ging in de knieen.
Zo te zien waren we allebei bij dezelfde kapper.
Het echte moderne kapsel uit die tijd. hahahaha
En we hadden weer schattige jurkjes aan.
Dat doet me denken aan lange broeken.
Ik wou vroeger altijd een lange broek hebben.
Nou, geloof maar niet dat ik die kreeg.
Ik was een meisje en meisjes dragen jurken en rokken.
De lange broek is voor jongens.
Moet je nu komen, het is zelden dat je een meisje met rok ziet.
TV hadden we toen nog niet.
's Woensdags mocht ik altijd bij een vriendinnetje kijken.
Behalve als ik weer eens brutaal geweest was,
dan mocht ik niet komen.
.

Vanaf "morgen" woon ik in Gouda
De Gorkum tijd is voorbij.

.

VROEGER 18

Wat is dat nou?
Zijn we bij de hondjes op bezoek?
Het ziet er bijna zo uit he?
Wat we daar in de hoek, op de grond aan het eten zijnweet ik niet,
maar het lijkt wel te smaken.
Els dacht dat het die harde stukjes waren die in het vet drijven
na het bakken van oliebollen.
Maar of je die met een vork kunt eten?
.
Over smullen gesproken.
Ik weet nog dat we een keer met pa en ma naar de kermis gingen.
We kregen ieder een bedrag aan geld dat we mochten besteden.
En daar zie je alweer het verschil tussen Els en mij.
Ik ging overal in, in de draaimolen, in het spookhuis
en wat er nog zo allemaal op de kermis te beleven is.
Het duurde niet lang en mijn geld was op.
Els niet, die ging nergen in.
Het enige wat ze deed was touwtje trekken.
Daar kreeg je wat voor je geld.
Toen we bijna naar huis gingen, moesten we naar zo'n snoeptent.
Daar heeft Els haar geld uitgegeven.
Toen we thuis waren, was ik best jaloers op al dat snoep van Els hoor.
Die had een hele boel en ik had niks meer.
Maar ja, ik had ook mijn lol gehad.
.
Een paar jaar eerder (ik zal een jaar of 5 geweest zijn)
Was ik samen met mijn ouders op de kermis.
Zoals moeder mij "vaak" vertelde,
Wou ik toen ook al overal in.
Natuurlijk ging dat niet, een kind van 5 jaar mag niet overal in.
Toen het tijd werd om naar huis te gaan,
was ik het er niet mee eens.
En dat liet ik horen ook.
Mijn sirene heb ik toen weer aangezet.
Mijn ouders schaamden zich rot omdat ik zo'n herrie maakte.
Iedereen keek naar ze met hele boze blikken.
Eigen schuld dikke bult, ik was nog niet klaar op de kermis !!!!

.

SNEEUW

Omdat ik zo enorm genoten heb van deze wandeling,
even een paar sneeuwplaatjes op deze zondag.
.

Je kunt aan deze foto's heel duidelijk zien,
dat het bos hier in de buurt zo gehouden word hoe het is .
Er word niks weggeruimd, niets omgezaagd.
Het bos blijft, zoals de natuur dit bos laat zijn.
En daarom hou ik er ook zo van om hier te wandelen.
.
Morgen ga ik weer verder met vroeger.

.

VROEGER 17

Nou, dit klopt om geen haar zeg.
Mieke als poppen moeder.
Hahahahaha laat me niet lachen zeg.
Er was geen een pop van mij bij,
want Mieke had namelijk geen poppen.
Ze waren allemaal van Els, ook het wiegje (dat heeft ze geloof ik nog).
Ik met poppen spelen?
Nee das niks voor mij.
Ik heb eens een pop voor mijn verjaardag gekregen.
Een mooie pop met slaapogen.
De volgende dag waren de ogen eruit,
zand in het hoofd en toen kon de pop huilen.
Ik zie nog de vertwijfelde blik van moeder toen ze zei,
ach Mieke toch...............!!!

.

VROEGER 16

December is voorbij
en Sinterklaas ook.
Maar ik wou toch deze foto nog even hier neerzetten.
Dit kan ik mij nog herinneren.
Wat een zenuwen gedoe zeg.
Sinterklaas op visite.
De andere jaren was het altijd mijn vader
met een zwarte handschoen aan die pepernoten door
een spleet van de deur gooide.
Ik ben heel lang aan het raden geweest om te weten te komen
wie deze Sinterklaas was.
Nou ik weet het nog niet hoor.
Maar dat je zo'n man kon huren,
daar wist ik natuurlijk niks van.
Ma vond het wel mooi dat ik mijn hersens eens goed liet werken
om erachter komen wie het was.
.
Els was heel erg boos op de Sint.
Hij had tegen mij gezegt dat ik een voorbeeld
moest nemen aan Els.
Die was altijd heel lief en gehoorzaam.
(Hahahahahaha nou ik ook hoor)
Daar was Els heel kwaad om, want ze wilde geen voorbeeld zijn voor mij.
Dus daar hadden onze ouders pech.
.
Ik weet ook nog dat ik eens een boek kreeg van de Sint
met pakjesavond.
Ooooh dat was een prachtboek met spelletjes
en raadsels.
Ik wou gelijk in een hoekje gaan zitten om te lezen.
Ik was woedend omdat dat niet mocht.
Wat interesseerde mij die andere kadotjes nou.
Ik had een pracht boek, dat was toch genoeg?
.
Wat mij nu weer opvalt is,
geen Joop erbij.
Hij zal er wel bij geweest zijn hoor,
maar geen foto en geen verhaal over hem.
Heel erg zoiets.

.

VROEGER 15

.

Verjaardag vieren.
Wat een geluk voor mijn moeder dat ik in de zomer jarig ben.
Ik nodigde altijd heel veel kinderen uit.
Mocht ik natuurlijk niet,
maar deed het toch.
Het gebeurde een keer dat er een klein jongetje met zijn moeder voor de deur stond.
Ik moet hem wel uitgenodigd hebben
toen hij op straat stond te huilen.
En daar was hij dan, het jochie.
Ik weet nu nog niet wie het was.
Verjaardag vroeger was heel anders als vandaag de dag.
Je speelde met elkaar, er kwamen snoepjes aan te pas
en daarmee was de verjaardag klaar.
Op de bovenste foto vlnr:
Twee buurmeisjes van v. Schaik (ik weet geen voornamen meer)
Greta Theunissen
Dan kom ikke (natuurlijk weer met gekke bek)
Annie Theunissen
Over buurmeisje (weet ik ook geen naam van)
Zussie Els (met babykrul)
Als laatste komt buurmeisje Ida (genoemd Ietje)
In de deuropening staat grote broer Joop.
.

De namen van deze kinderen ken ik niet meer.
Het was èèn van die verjaardagen waar ik iedereen
uitgenodigd heb.
Daar heb ik echt wel leuke herinneringen aan.
Verjaardag vieren was heel leuk.
,
Ik heb nog een kleine anekdote van Els en Ietje.
Ietje kwam op een dag naar Els toe om te spelen,
toen zei ze tegen Els;
Mijn moeder is lekker ouder als jouw moeder.
Toen zei Els;
Dan is ze ook lekker eerder doooohood !!!!!

.

VROEGER 14

Ik heb vroeger wat af gelezen zeg.
Het was èèn van de liefste dingen die ik deed.
Gezellig in een luie stoel, je benen onder je ko.. en dan maar lezen.
Heel knus was het ook op dagen als we allemaal thuis waren.
En helemaal in de winter.
Met zijn allen om de kachel,
een doos met kakies in het midden,
een koppie koffie of een koppie thee erbij
en daar was de gezelligheid.
Deze uurtjes heb ik genoten, niemand sprak, maar de gezelligheid
voelde je aan alle kanten.
.
Tekenen en knutselen was ook altijd heel leuk samen met Els.
Vader was schilder, behanger en nam wel vaker van die dikke
behangboeken mee naar huis.
Nou dan hadden we papier genoeg om te tekenen of te knutselen.
.
Maar.....deze dingen deden we hoofdzakelijk in de winter en herfst
of natuurlijk als het regende of zo.
In de zomer was Mieke een"straatkind".
Ik was altijd buiten te vinden.
Was ik niet met vriendinnetjes en vriendjes op straat aan het spelen,
dan zat ik wel in het zwembad.
Zoals ik al eerder vertelde, was er achter ons huis
eerst een grindpad, dan een sloot, dan een voetbalveld,
dan een speeltuin en dan een zwembad.
Man oh man, wat heb ik daar vele uurtjes verbracht.
De hele zomer door en het is vaker voorgekomen
dat mijn ouders de kachel al aan hadden in de nazomer of herfst
en ik nog ging zwemmen.
Dat zal me nu niet meer gebeuren BRRRRRRRR.
Het gebeurde heel vaak dat ma met Els naar de speeltuin ging.
In de speeltuin was een "pierebadje".
Ma ging dan op een bank zitten aan de kant.
Meestal had ze haar brei- of stopwerk mee.
Els mocht dan in het water spelen.
Ik heb eigenlijk nooit meegemaakt dat Joop naar het zwembad was.
Heel jammer, ik weet zo wie zo niet veel van Joop en Els van vroeger.

.

VROEGER 13

Met de hele bubs aan tafel.
Best gezellig natuurlijk.
En omdat er zoveel tesamen waren,
kon ik weer gekke bekken trekken.
(van links naar rechts)
Mijn vader. moeder, tante Gerda, oom Wessel,( broer van moeder)
opa, naast opa waar je alleen de haren ziet, zit Joop,dan komt Ton en dan kom ik.
En dat is nog niet eens de helft van de fam.
.

We moesten met zijn drieen op de foto.
Nou, is best hoor.
Voor mij tenminste.
Als je die gezichten van Joop en Els ziet,
Die hadden er niet veel zin in.
Veel meer weet ik hier niet te vertellen.

.

VROEGER 12

Het is zo jammer, maar van Els en ook van Joop,
weet ik niet veel meer van vroeger.
Dat zal wel komen door het leeftijds verschil denk ik.
Ik hoefde ook nooit op Els op te passen
en Joop nooit op mij.
Dat scheelt natuurlijk ook,
zodoende hebbben we nooit veel van elkaar gemerkt.
.
Wat ik nog wel weet is:
Dat we een paar jaar later als op deze foto,
samen naar de Bioscoop mochten.
Jeetje wat een belevenis.
Wij saampjes naar de bios.
De van film Bamby was uitgekomen en daar mochten wij naar toe.
Heel spannend hoor zo met zijn tweeen.
Vooral als je bedenkt dat we toen nog geen TV hadden.
De film begon en het werd echt spannend.
Ooooh wat was dat mooi
en wat was dat levenecht allemaal.
We vergaten al heel snel dat het een film was,
we zaten er midden in.
Toen kwam de scene dat Bamby zijn moeder verloren had
en heel erg treurig was en overal ging zoeken.
Opeens een groot gesnik naast me;
Heel luid en duidelijk, boven het geluid van de film,
kwam het gesnik van Els en ze zei,
Mieke, snik, het is zo zieeeelig.
Jeetje, daar zat ik dan, midden tussen allemaal vreemde mensen
met een snikkend zusje naast me.
Ik schaamde me dood zeg.
Dus, heb ik met haar gescholden
dat ze op moest houden met huilen.
Ik wist niet wat ik moest doen zeg.
Toen we weer buiten kwamen, heb ik met mijn ouders "gescholden."
Ik heb hun verteld wat er gebeurd was
en dat ik nooooooit meer met Els naar de bioscoop ging.
.
Nu, jaren later denk ik er wel eens aan terug.
Vooral als er een film van Bamby op de TV komt.
Hoe konden ze in hemels naam twee kleine kinderen
alleen naar de Bios sturen.
Maar ja,
dat was toen he,
toen was alles anders.

.

WINTER

Vandaag nog een paar sneeuw plaatjes van November 2008
.

Lieve mensen,
allemaal een mooi weekend.
Maandag kom ik weer terug met mijn kinder-jeugd foto's.

.