en dan was er nog ....................

Stiekem roken achter de schuur.
Èèn pakje sigaretten, 25 stuk voor 0,50 cent.
Geen wonder dat bijna iedereen begon te roken.
.

De zwart- wit TV.
Als hij het weer eens vertikte om goed te spelen
en alleen sneeuw te zien was, gaf je een dreun bovenop de TV en...........
meestal liep hij dan weer.
.

De oude radio.
Oh, wat heb ik mijn vader daar vaak mee gepest.
De radio gebruikte een minuut of twee om geluid voort te brengen als je hem aangezet had.
En wat deed Mieke soms?
Hoofdzakelijk als ze een pestbui had?
Radio aanzetten, op volle luidsterkte en dan naar boven gaan.
Als ik dan boven in mijn kamer was, dan was het beneden een herrie van jewelste en ik had lol.
Natuurlijk kreeg ik dan op mijn duvel, maar dat kon mij niet schelen.
Ik had mijn lol gehad.
.

De oude kolen kachel.
Het was een heerlijke warmte, het middelpunt in de kamer.
In de winter werden de stoelen om de kachel gezet.
Als je koud van buiten kwam, was het heerlijk om even voor de kachel te staan.
Ik heb heel vaak rood gevlekte kachelbenen gehad.
Ja de kolen kachel gaf een bijzonder gezellige warmte, maar daar was ook alles mee gezegt.
Iedere keer weer kolen halen,
de sintels eruit halen,
oppruttelen, wat veel stof gaf.
En als dat rot ding dan weer eens uitgegaan was, houthakken en de kachel met een vuurtje, papier en droog hout weer aanmaken.
In de kamer, was het dus lekker warm.
Maar oh jè, kwam je in de slaapkamer bevroor je vast.
Je had zeker wel een half uur nodig om warm te worden in bed.
.

Het snoepje van de week, van de Gruyter.
Wie kent dat nog?
Als men daar boodschappen deed, kreeg je een kleinigheid mee voor de kinderen thuis.
.

En dan de schaatsen nog.
Wat een ellende soms met deze dingen.
Je moest ze onder je gewone schoenen vastbinden.
Als je dan een half uur geschaatst had, waren de veters weer los.
Dus, opnieuw vastmaken, maar.......probeer dat maar eens met ijs koude handen.
.
Zo dat was het oude leven en we hebben nu de laatste dag van dit jaar.
dus............
Iedereen een prettige jaarwisseling.
Kom gezond in het nieuwe jaar.
En laat het nieuwe jaar zo worden
Zoals jij denkt dat het goed is.
.
TOT VOLGEND JAAR
DOEIIIIIIIIIIIIII.

buiten spelen

Van school naar huis, eten en dan, natuurlijk buiten spelen.
Hinkelen, hoe vaak hebben we gehinkelt.
Degene die een krijtje had, was als de koning te rijk, want die mocht eindelijk eens het hinkel veld tekenen.
.

Kennen jullie nog: Hoelahoep?
Dat zullen de jongeren onder ons ook nog wel kennen, want af en toe zie je het nog maar dan in een cirkus of variate.
Het was bij mij en de meeste van mijn vriendinnetjes gewoon een samen gezette kabelbuis uit plastik.
En oooh wat een ellende als je aan het hoepelen was en de buis sprong weer open.
.

Kaatseballen.
Uren lang kon ik oefenen tegen de muur aan.
Ik kon het op het laatst met 4 ballen.
En wat was ik trots om dat de andere kinderen te laten zien.
.

Knikkeren
Ik verloor daarin zo vaak, dat ik al snel geen knikkers meer had.
Je had er prachtige knikkers tussenzitten.
.

Verstoppertje spelen.
Ienemiene mutten, tien pond grutten............
Jaaaa, jij bent hem.
Heerlijk om daaraan terug te denken.

wie kent dit nog

Ik dacht bij mijzelf, ik ga een beetje terug in de tijd.
Nu is dat beetje, een periode van 40-50 jaar geworden.
Vroeger als kind hadden wij geen TV.
Daarom moest je 's woensdags middags om 5 uur, als het kinder uurtje kwam altijd èèn van je vriendinnetjes vragen of je bij hun mocht kijken.
En in dat uurtje, zat je vast gekluisterd aan de TV.
Je hoorde en zag niets anders meer.
Vooral als tante Hannie kwam.
Tante Hannie was omroepster bij de TV
Ooh, wat kon die mooi vertellen.
Als het kinder uurtje voorbij was en tante Hannie ons uitzwaaide,
zat iedereen terug te zwaaien.
.

En Pipo de clown, samen met zijn vrouw Mamaloe en hun dochter Petra.
Ze reden door het land, met hun woonwagen die getrokken werd door Nononono, de ezel.
Dan was er nog Klukkluk, de indiaan en hun vriend.
En de Dikke Deur, de cirkus direktor, die altijd ruzie zocht met Pipo.
Wat heb ik die serie verslonden.
.

En dan was er Swiebertje.
Swiebertje ging altijd koffie drinken bij Saartje de huishoudster van de Burgermeester.
Bromsnor, de agent, die het leven van Swiebertje zuur maakte.
En Malle Pietje, het vriendje van Swiebertje.
.

En dan nog de Fabeltjeskrant.
Met Meneer de Uil, Juffrouw Ooievaar, Lowieke de Vos, Meneer de Raaf, Ed en Willem Bever, Zoef de Haas, Stoffel de schildpad en nog vele meer.
.
Wat hebben we genoten van deze series.
Dat was heel wat anders als de series die nu lopen voor kinderen.
Geen moord en geen doodslag kwam er in voor.

suiker

Giester morgen, was ik per msn met Els aan het schrijven (doen we iedere morgen) en die vertelde mij dat ze naar het ziekenhuis moest om suiker te prikken.
En aangezien ik zo'n tester thuis heb, dacht ik kom, laat mij ook eens testen.
Normaal doe ik dat 2 keer per week.
Nu was het zeker al anderhalve week geleden.
En oooooooooh ik schrok me rot zeg.
Veel te hoog, dus ik zit nu weer op dieet.
Toen bedacht ik mij dat ik twee jaar geleden een gedichtje hierover gescreven had.
Hier is hij nog een keer.
.

Lekker

Wil je nog een kopje koffie?
Nog een koekje ook mischien?
Of een glaasje limonade?
Heb je die snoepjes al gezien?

Hou je ook zo van die spekkies?
Of die lekkere zoute drop?
Die heerlijke grote suikerspinnen?
Of een dikke slagroom mop?

En van die lekkere chokolaatjes?
Of een grote gevulde koek?
Een gebakje met veel slagroom?
Van de bakker om de hoek?

Al het snoepgoed vind ik zalig
Al het snoepgoed dat ik ken
Maar ik mag ze echt niet eten
Omdat ik diabetiker ben.

daarna

Daarna: Worden de lichtjes gedoofd.
Daarna: Maagpijn van het vele eten.
Daarna: Hoor je klagen over te veel kalorien.
Daarna: Geen geur meer van kaneel en honing.
Daarna: Begint het grote kadeau ruilen.
Daarna: Hoor je geen o denneboom meer in de winkels.
Daarna: Zijn er veel harten leeg.
Daarna: Worden de kerstboom en kribbe weer aan de kant gedaan.
Daarna: Ja, wat blijft er voor daarna ??????????????????

de ster

Als de Wijzen uit het Morgenland, Bethlehem weer verlieten, keken ze vanaf een kleine heuvel nog een keer op de stad terug.
Daar zagen ze een prachtig schouwspel.
De ster, die hun naar de krib gebracht had, brak in duizende stukjes en verdeelde zich over de hele wereld.
De Wijzen keken en dachten na, maar wisten niet wat dat te betekenen had.
.

Op hun verdere weg, kwamen ze bij een kruising.
Ze vroegen aan een vreemdeling naar de goede weg.
Die gaf hun vriendelijk, helpende informatie.
En hij gaf de Drie Wijzen een beetje eten en drinken mee voor onderweg.
Toen zagen ze boven het hoofd van de man, een heel klein sterretje blinken.
Uren later viel èèn van de drie Wijzen en had zich aan zijn been verwond.
Een vrouw, die in de buurt woonde en het net gezien had, liep snel naar huis om verband en zalf te halen.
Toen zagen ze boven de hoofden van de vrouw, een hele kleine ster blinken.
.

De drie Wijzen konden hun weg voortzetten.
Toen het donker werd, gingen ze in de buurt van een boerderij liggen om te slapen.
Het begon ineens vreselijk te regenen en stormen.
De boer kwam naar buiten en haalde de Wijzen naar binnen in zijn huis.
Hij gaf ze eten en drinken en gaf ze een droge slaapplaats.
Toen zagen ze boven het hoofd van de boer een sterretje blinken.
Nu begrepen de drie Wijzen wat ze op de heuvel bij Bethlehem hadden gezien.

kerst

Ik wens al mijn blog lezers een hele mooie kerst.
Maak er twee gezellige, knusse dagen van zonder stress.
Denk aan de vleugeltjes en aan de liefde onder elkaar.

de engel

Er was eens een kleine engel, die heel veel sympthie voor de mensen had.
Het had een vreselijk grote wens, ook mens te worden.
Zodoende kwam hij bij God en bad; Lieve God, laat mij alstublieft op de aarde, laat mij een mens onder de mensen zijn.
God gaf de kleine engel zijn zegen en liet hem gaan.
Voor de kleine engel naar de aarde ging, werd hem èèn vleugel weggenomen en de andere werd onzichtbaar.
Toen zei de engel verontrust; Hoe kan ik daarmee nou vliegen en weer naar de hemel komen?
Om dat te ontdekken, word jouw levens opdracht, zei God tegen hem.
In deze nacht, kwam de engel als een klein kindje op de wereld.
Hoe langer de mens, die eens engel geweest was, op de moeilijke wegen des levens ging, hoe minder hij er aan dacht, hoe hij op de wereld en waarom hij op de wereld gekomen was.
Hij zag heel veel leed op zijn levensweg.
Hij kon veel tranen drogen, mensen die radeloos waren een hand geven en brood met hun delen, maar hij merkte meer en meer, hoe weinig hij op de wereld veranderen kon.
Toen zag hij op een dag een weide vol met prachtig rode klaprozen en wou dat hij alle mensen zo'n mooie rode bloem als teken der liefde kon geven.
Op dit ogenblik merkte hij naast zich een mens, die net zo moe en vertwijfelt was als hij zelf.
Waar kijk je naar? vroeg de vertwijfelte mens?
Daar, naar die mooie klaprozen, zei de engel.
Deze bloemen glanzen net zo mooi als de liefde.
Toen keken de twee mensen zich aan en zagen een laatste vonkje hemelslicht in de ogen van de andere.
Ze herinnerden zich waar ze vandaan kwamen en en wat de zin van hun leven is.
En ze zagen bij ieder èèn vleugel.
Ze vielen zich in de armen en toen gebeurde een wonder, samen konden zij vliegen.
Want mensen zijn allemaal engelen met èèn vleugel.
Als ze willen vliegen en hun doel willen bereiken, moeten ze zich omarmen.
Toen sprak God tot de twee mensen; jullie hebben ontdekt wat de zin van het leven is.
Jullie weten wat ik van de mens verwacht en waarom ik jullie op de aarde liet gaan.
Mensen zijn engelen met maar èèn vleugel.
Als ze willen vliegen en hun doel willen bereiken,dan moeten ze zich omarmen.
.
Hiermee wil ik gelijk alle mensen bedanken.
Die mij dit jaar omarmt hebben.
Iedereen die aan mij gedacht hebben,
Die mij geholpen hebben,
Die voor mij gebeden hebben,
Die er voor mij waren in moeilijke uren.
Alle mensen, van familie tot medeblogger.
Van vriend tot kennis.
Iedereen.
Ik weet dat jullie allemaal èèn vleugel hebben.

een droom

Vriendelijk zijn ze- de mensen.
Ze vragen aan de treurende, of hij hulp gebruikt.
Ze gaan niet onverschillig aan elkaar voorbij,
maar evenmin vallen ze elkaar lastig.
Ze interesseren zich voor elkaar,
maar ze zijn niet nieuwschierig.
Ze doen elkaar geen pijn.
Wie ongelukkig is, is het niet lang.
En wie gelukkig is, word niet overmoedig
Heeft iemand problemen,
dan is er niemand met leedvermaak.
De mensen die lijden,
ervaren echte medelijden.
Niemand wenst alleen zichzelf iets goeds,
iedereen is blij om het succes van anderen.
Jalousie is onbekent.
Wraak is onmogelijk.
Niemand staat een ander in de weg,
Is er iemand zwak,
dan is er niemand die er van profiteert.
De mensen leven voor en met elkaar,
niet naast en tegen elkaar.
Egoisme is een vreemd woord.
De mensen hebben respect voor elkaar.
Er is niemand meer die bang is voor een ander.
Vriendschap is het motto.
Hier zou ik willen leven.
Zo stel ik mij de samenleving voor,
Dat is mijn droom.

kerst stress

Mama, ik weet niet wat ik doen kan.
Maar jonge, je hebt zoveel speelgoed van de sint gekregen.
Ja mama, maar alleen is het niet leuk om te spelen.
Jonge, ik moet de eend eindelijk in de oven doen.
Mama ik heb jou nodig om mee te spelen.
Maar jonge, we hebben toch altijd lekkere dingen te eten met kerst.
Mama, speel je met mij als je genoeg met de eend gespeeld hebt?
Maar jonge daarna moet ik de taart nog bakken.
Mama, als je de eend en de taart genoeg gestreeld hebt, heb je dan tijd voor mij?
Mijn zoon, ik doe dit alles toch ook voor jou.
Ach mama, als je werkelijk goed voor mij zijn wil, dan stop die eend en taart in de vuilnisemmer en neem twee boterhammen mee en kom dan met me spelen.
En dan ga je net zolang met mij vrijen als met de eend en taart.
.

geloof jij

Dit gedichtje heb ik ook twee jaar geleden gemaakt
.

Geloof jij ook dat het nodig is,
met kerst zoveel te eten?
Wat minder zou veel gezonder zijn
en goedkoper, zeker weten.
.
Geloof jij ook dat het nodig is
elkaar zo te bedriegen?
Elkander helpen zou veel beter zijn
inplaats van al dat liegen.
.

Geloof jij ook dat het nodig is
jaloers te zijn op een ander?
Wees tevreden met wat je heb
tevreden met elkander.
.
Geloof jij ook dat het nodig is
alleen met kerst aan anderen te denken?
Je hebt het hele jaar de tijd
aandacht aan je naaste te schenken.
.
Mieke

Dankbaar

Het is vandaag precies 2 jaar geleden dat ik met dit blog begon.
Ik was toen net klaar met chemo en bestralen, daarom dit gedicht.
.
Als ik toen geweten had , wat er allemaal nog achteraan kwam,
Ik weet het niet hoe ik dan gedacht had,
maar zeker niet zo positief.
.

december 19, 2005

Dankbaar

Bestraling en chemo is voorbij
Mensen mensen wat ben ik blij.
Lieve mensen hoor wat ik zeg
De kanker in mijn borst is weg.

Na driekwart jaar vol problemen en pijn
Mag ik nu genezen zijn.
De zon die schijnt weer in mijn leven
Ik ben gelukkig mag het even?

Het was een lange weg die ik moest gaan
Heb er veel dingen voor moeten laten staan.
Verjaardag van Alex, Els en Nel
Ook het gehaalde examen van Erna weet je wel?

Tineke wou met baby en man
Bij ons op visite dat was ze van plan.
Maar juist toen ging het mij niet goed
Verdorie alweer iets wat ik afzeggen moet.

Twee mensen waren er steeds voor mij
Van 's morgens tot 's avonds aan mijn zij.
Ook voor hen was het een moeilijke tijd
Chris en mama stonden altijd bereid.

Veel mensen hebben in hun gebed aan mij gedacht
Ook dat heeft mij genezing gebracht.
Het is goed te weten dat mensen aan je denken
En je weer naar het leven lenken.

Ik dank een ieder die het horen wil
Uit dankbaarheid word ik heel stil.
Want lieve mensen hoor wat ik zeg
De kanker uit mijn borst is weg.

de kleine ster.

Er was eens een kleine ster, die helemaal geen zin meer had om te schijnen.
De andere sterren zijn allemaal heel bijzonder, sprak hij.
Ze vertellen vaak, wat voor mooie dingen ze beleefd en gezien hebben.
En dan stralen ze van vreugde.
Alleen ik niet, ik ben een hele gewone kleine ster.
Ik ben niets bijzonders.
De andere sterren probeerden hem te troosten en spraken: Je moet het ook zien, als er wat bijzonders gebeurt.
Ga er op uit en kijk doe je ogen open.
En de kleine ster ging terwijl hij eigenlijk dacht; wat moet ik nou op de aarde, wat gebeurt er daar nou voor bijzonders.
Hij komt aan een huis voorbij, kijkt door het raam en ziet, hoe een moeder met haar zoon en dochter kerstkoekjes bakt.
Ze lachen erbij en je kunt heel goed zien hoe blij ze met elkaar zijn.
Oh, denkt de kleine ster, dat is mooi, hier schijn ik een beetje.
Als de koekjes in de oven zijn, gaat hij verder.
Hij ziet een groep kinderen, die op weg zijn naar huis.
De kleintjes komen van een kerstfeest van school en er zijn een paar grote kinderen bij zodat ze niet bang hoeven te zijn..
Oh, denkt de ster, dat is mooi, ik geef ze nog een beetje licht.
Dan gaat hij weer verder.
Hij ziet een licht door een raam en kijkt nieuwschierig naar binnen.
Een opa verteld, hoe men vroeger kerstmis gevierd had en de kleinkinderenkruipt dicht tegen opa aan en luistert.
Jaaa, dit is ook heel mooi, ook hier straal ik een beetje, denkt hij.
En dan.......plotseling begrijpt hij het.
Men is niet iets bijzonders omdat men grootse en wereld bewegende dingen beleeft.
Het is veel belangrijker, de kleine en bijzondere dingen van het dagelijkse leven te ontdekken.
Deze kleine dingen maken de wereld menselijk en lichter.
En daarom schijnen al die kaarsjes (sterretjes) in de adventtijd.
En zo gaat hij heel tevreden terug naar de andere sterren en straalt vanaf nu ook iedere avond aan de hemel met al zijn kracht.

De meeuw.

Laatst op een Noorzee strand.
Het was èèn van deze zwoele warme zomeravonden zoals je ze alleen aan de zee kan beleven.
Er stond een zacht briesje, de zon was moe geworden en liet zich nu in haar rode avondjurk zien.
Ik vloog weer èèn van mijn dagelijkse rondjes over dit prachtig stukje aarde, dat ik onder mij kon zien.
In deze buurt is het zand fijn korrelig en heel zacht.
De golven van de zee deinen heel rustig heen en weer en het is iedere keer weer heel interesant de strandgasten te bekijken.
Voor een meeuw zoals ik is het prachtig en een spannende aangelegenheid, om deze kreaturen, mensen genoemd, te bekijken.
Laatst toen ik mij deze mensen, die aan het strand wandelten, eens goed bekeek, was ik heel diep onder de indruk van het beeld wat mij geboden werd.
Aan deze avond waren veel mensen onderweg.
Kleine en grote, jong en oudere zag ik, met blonde, bruine, rode en grijs, met lange en korte haren, met zomer sproeten of bruin gebakken huid, met of zonder bril, mannen en vrouwen, jonges en meisjes.
Ze lachten, of zagen er bezorgd uit, een klein kindje huilde, een echtpaar had ruzie en een ander paar zweeg en genoot van de zonsondergang.
Na een tijd hadden alle bezoekers het strand verlaten.
Alles wat terug bleef, waren hun sporen, hun voetafdruk, die zich in het fijne zand getekend had.
Zo verschillend de mensen ook waren, zo verschillend waren ook hun voetafdrukken.
De èèn heel anders als de ander.
Bij dit aanblik werd mij bewust, hoe buitengewoon de mens toch is.
Niemand ziet er uit als een ander, een ieder heeft zo zijn eigen bijzondere aard.
En iedereen laat verschillende sporen achter zich.
Ieder mens is eenmalig.

Ook dat nog

In een kerk stond een hele mooi stalletje opgesteld.
Op een dag, was Jozef weg.
Hoe kan dat nou, dacht de pastoor.
Wat is dat nou? Hij word zeer zeker weer terug gebracht.
De volgende dag was Maria weg.
De pastoor die op de loer had gelegen, zag hoe een kleine jongen een briefje in het stalletje legde.
Toen de jongen weg was, nam de pastoor het briefje en las de volgende woorden:
Lief kerstkindje,
Als ik met de kerst geen fiets krijg, zie jij je ouders nooit meer terug!!!!!
.
Geschreven van een pastoor.

Plotseling was ze er.

Plotseling was ze er,
Ik had er al niet meer mee gerekend, had de hoop al opgegeven.
Ik had al een heleboel goede en slechte reden gevonden,
waarom het er voor mij niet meer bij was.
Waarom had ze in al die jaren overleeft,
in al haar geroutineerde herhalingen.
Het was dit jaar weer niet te doen,
ik kon haar niet dwingen,
ze was gewoon niet te vinden.
Ze was in verre landen van de kindertijd verborgen.
begraven onder rommel en puin,
heel veel teleurgestelde ervaringen.
Maar dan, plotseling kwam het hoog,
Helemaal onverwachts.
Niet naar voren gehaald, niet gemaakt,
maar juist daarom en alleen daarom werd ik van haar overrompeld.
Ik werd van haar gevonden, weer terug gevonden,
want ik was voor haar verloren gegaan.
Maar niet zij, zoals ik geloofde, was de verlorene, maar ik.
Zo werd ik weer tot kind gemaakt.
Plotseling was ze er dus weer,
en ze nam mij met zachte dwang aan de hand.
het KERSTGEVOEL.

Acht cadeau's

Het eerste cadeau: LUISTEREN
Het echte luisteren is een kunst.
Niet onderbreken, niet met je gedachten ergens anders heen gaan, niet tussendoor overleggen wat je kunt zeggen.
Maar heel gewoon luisteren.
.
Het tweede cadeau: GENEGENHEID
Wees vrijgevig met omarmingen, schouderklopjes en met handen schudden.
Natuurlijk alleen daar, waar het passend is.
Onderstreep je sympatie voor iemand door deze kleine dingen.
.
Het derde cadeau: LACHEN
Zorg voor een blije atmosfeer.
Wees open voor humor.
Probeer het leuke in een situatie te ontdekken.
.
Het vierde cadeau: DANKEN
Neem niet alles als gewoon- normaal.
Een woord van dank kan veel vreugde brengen.
.

Het vijfde cadeau: LOVEN
We loven veel te zelden.
Een echt gemeende lof, kan voor iemand een zonnestraal voor de ziel zijn.
.
Het zesde cadeau: BEHULPZAAMHEID
Er zijn zoveel mogelijkheden om iemand blij te maken, door hem/haar te helpen.
Behulpzame mensen zijn sympatische mensen en soms zelfs een redder in de nood.
.
Het zevende cadeau: niet OPDRINGERIG zijn.
Er zijn tijden waar ieder mens liever alleen is.
Wees gevoelig voor anderen en gun hun rust als ze die gebruiken.
.
Het achtste cadeau: VRIENDELIJK zijn.
Over het algemeen, gaan we zo koud en onvriendelijk met elkaar om.
Hoe goed doet daar een vriendelijk woord.

levens tempo

Neem je eigen tempo-
Je kunt niet alles tegelijk.
.

Het is dwaas jezelf in het graf te werken.
Geniet van de reis door het leven.
Geniet vooral van de mooie momenten.
Probeer ze zo lang mogelijk fast te houden.
Leer van de slechte en pijnlijke momenten.
Je kunt er best positieve dingen aan overhouden.

Ja tegen het leven

Alleen de optimisten overleven.
Waar vind je gelukkige mensen?
Ja hoor, bij de optimisten.
Zij kunnen gelukkig zijn, omdat zij het begrijpen,
de goede kant van het leven te bekijken.
Zij kunnen gelukkig zijn, omdat zij een oog,
voor het positieve hebben.
.
Ik heb nog nooit een gelukkige pessimist getroffen.
Pessimisten zitten in de mist.
Alles is grijs en niemand kan er doorheen kijken.
Optimisten maken hun raam open voor het licht, voor de zon.
.
Natuurlijk weten ook de optimisten,
dat heel veel mensen, heel veel pijn,
veel ellende hebben, en dat het heel donker kan zijn.
Maar zelfs in de donkerste nacht,
ontdekken ze sterren en een spoor van warmte.
Optimisten geloven aan het goede.
Ze geloven aan de zin van het leven.
Ze geloven aan een toekomst van alles.
Zij zijn het bewijs, dat de mens meer is
als een nummer in de grote massa.
Zij laten zien, dat de mens meer is
als wieletje in een groot apparaat.
Zij geloven aan vriendschap onder de mensen.
Zij versprijden een atmosfeer van vertrauen.
Zij brengen een klimaat der vreugde.
Optimisten leven.
Optimisten overleven.

wat ik jou wens

Wat ik jou wens.
.
Ik wens je geluk.
Nee, niet alle geluk op de wereld, dat bestaat niet.
Maar, genoeg situaties en tijden, die jouw leven in geluk laat slagen.
.
Ik wens je plezier aan je werk.
Dat je werk niet je hele leven in beslag neemt, maar dat je er met plezier iedere dag naar toe gaat.
.
Ik wens je gezondheid.
Ik hoop dat jou psychische en lichamelijke wonden snel weer beter worden.
.
Ik wens jou, dat je bij alles wat je doet je best doet.
En ik hoop, dat je bij de dingen die je niet goed kent een goed gevoel hebt.
.
Ik wens dat jij een thuis hebt.
En daarbij bedoel ik niet die vier muren waar je in woont, maar een thuis waar je vrede vind en waar jij je geborgen voelt.
.
Ik wens jou, dat je van het leven houd.
Opdat niet alleen de zorgen en problemen jou dag beslissen, maar dat je plezier hebt, aan de kleine geluksmomenten van iedere dag.
.
Ik wens jou, dat je leert om van het geloof te houden.
En dat je mag herkennen, dat alleen het geloof, jouw leven een onverwoestbare zin geven kan.
.
Ik wens je dankbaarheid.
Opdat je dankbaar bent voor al die mensen, met die je een vriendschap verbind.
En ik wens je dankbaarheid voor alles, wat je in je leven als geschenk gekregen hebt.
.
En ik wens je de kracht naar voren te kijken.
Er zijn zo veel mogelijkheden voor jou.
Opdat jij met vreugde in de toekomst mag gaan.
.

de muis

Een kleine muis, die op een boerderij leefde, zag op een dag door een spleet in de muur, hoe de boer en zijn vrouw een pakje open maakten.
De muis was heel nieuwschierig wat er wel in het pakje zat.
Hij schrok zich rot, toen hij zag dat er een muizeval in het pakje zat.
.

Hij rende naar buiten op het erf en waarschuwde alle dieren.
In het huis is een muizeval!!! In het huis is een muizeval!!!!
De kip deed haar kop omhoog en sprak:
Ik begrijp het helemaal hoor meneer muis dat u geschrokken bent van de muizeval, maar met mij kan er niet veel gebeuren.
.

Toen ging de muis naar het varken.
Het spijt me hoor meneer muis, maar een muizeval interesseert mij niet, sprak het varken.
.

Tenslotte ging de muis naar de koe.
Het ziet er werkelijk zo uit dat u een probleem hebt meneer muis, maar niet iets wat mij aangaat.
Teneergeslagen en met hangend hoofd ging de muis terug naar het huis.
Hij wist nu dat niemand hem zou helpen of ook maar een klein beetje interesse zou tonen.
Hij erkende, dat hij helemaal alleen stond met dit probleem.
.

In de volgende nacht gebeurde het.
In het hele huis kon je het horen, de muizeval was dicht geslagen.
Heel snel ging de boerin kijken wat ze gevangen had in de muizeval.
Omdat het donker was, kon ze niet herkennen dat het een giftige slang was die met zijn staart vast zat in de val.
Toen beet de slang de vrouw.
De boerin kreeg hele hoge koorts en de boer wist, de beste manier om koorts te behandelen, was een goeie kippesoep.
Hij nam zijn bijl en ging naar het kippehok om de kip te slachten.
Maar de boerin werd alsmaar zieker.
Buren en vrienden kwamen om om de beurt, om bij de zieke te waken.
De boer voelde zich verplicht iedereen met eten te verzorgen.
Dus ook het varken werd geslacht.
Maar de boerin werd niet beter, zij stierf!
Iedereen kwam naar de begravenis, de buren, vrienden en familie.
Tot slot moest ook de koe er aan geloven.
Ook deze werd geslacht, want iedereen moest iets te eten hebben.
.
De moraal.
.
Als we horen dat iemand een probleem heeft, dan moeten we niet onze oren en hart sluiten. Het kan zijn, dat het probleem ook ons probleem word.

Het licht

Ergens aan het einde van de wereld, brand een heel mooi en warm licht.
Om daar te komen is het heel erg ver en moeilijk lopen, maar wie het lukt om iets van het licht naar huis te halen, die krijgt warmte en geluk in zijn leven.
.

Een vrouw dacht, daar ga ik heen en ging op weg.
Na heel veel moeilijkheden en een wandeling met veel moeite, kwam ze eindelijk aan.
Ze stak haar kaars aan het grote helle licht aan en begon heel erg gelukkig weer aan haar terugweg.
Onderweg kwam ze een man tegen.
Hij zat aan de berm van de weg en had het vreselijk koud.
Ach zei de man, heeft u niet een beetje licht en warmte voor mij?
De vrouw twijfelde en overlegde, is mijn licht niet te kostbaar om het verder te geven?
Zal ze dan niet uitgaan?
Maar, haar goede hart overwon en ze gaf de kleumende man een beetje licht en ging haar weg weer verder.
.

Toen ze haar huis al in de verte kon zien, begon het vreselijk te waaien en te stormen.
Ze probeerde zo goed het ging, om het licht onder haar mantel te redden, maar regen en wind lieten het licht uitgaan.
Alle moeite voor niks?
Had ze de hele lange weg voor niks gelopen?
Een tweede keer deze moeilijke weg lopen, ging niet, dat hield ze niet vol.
Toen dacht ze aan de man, die ze onderweg licht had gegeven.
Dat lukt me dacht ze, daarvoor heb ik nog kracht genoeg om naar de man te lopen.
Ze draaide om en vond de man werkelijk.
Bij hem was het nu warm en licht.
Zo kon de vrouw aan de vlam van zijn licht, haar kaars nog een keer laten branden.
En kon haar licht naar huis brengen.
.
Schrijver onbekent.