Het eiland Mieke

Het is ongeveer 10 jaar geleden dat iemand tegen mij zei; stel je voor je bent een eiland en daar ga je naar toe en je mag 3 dingen meenemen. Nou ja, dat is me wat dacht ik. Maar ik heb het geprobeerd en het is geloof ik wel goed geworden. De drie dingen die ik mee neem zijn: Een paar zakken, touwen en de bijbel.

Er zijn op het eiland Mieke veel straten. Sommige zijn breed ,sommige smal, recht of met bochten, sommige zijn heuvelig en sommige vol stenen: Dat is mijn levensweg.

Er schijnt daar heel vaak de zon: Dat is mijn goeir humeur.

Soms regent het: Mijn droefheid.

Soms is er storm en onweer: Mijn woede en ik wil heel vaak mijn zin doorzetten.

Ook is er soms sneeuw en vriest het: Mijn innerlijke kou en hartheid die af en toe nog doorkomt.

En dan heb je nog mist: Dat is als ik niet begrepen word en mijn zelfmedelijden.

Er zijn op het eiland Mieke een heleboel dieren.

Wilde dieren: Mijn pesten , trijteren en mijn grote mond.

Dieren die kruipen: Mijn luiheid.

Er zijn vogels: Mijn blijheid en mijn geluk.

Dieren die je de hele dag hoort: Ik kan soms ook best wel druk zijn.

En dieren die hoor en zie je nouwelijks: Dat zit af en toe ook nog in me. In een hoekje zitten en niks zeggen.

Er is op het eiland Mieke ook een meertje: Dat is de spiegel waar ik tussendoor nog in kijken moet.

Vanuit dat meertje loopt een riviertje, dat soms heel kalm voor zich uit stroomt en soms wild is met stroomversnellingen. Mijn sexualiteit.

In dit riviertje is een waterval. Mijn opvliegen en driftig zijn.
Over het riviertje zijn drie bruggen.

Een brede brug: Mijn hoop in de toekomst.

Een smalle brug vol gaten: Mijn weg naar vroeger.

Als ik met veel moeite over deze brug gegaan ben, kom ik bij een plek met gaten in de grond waar veel rommel en giftige dampen uitkomen: Mijn verslaving.

En dan is er nog een wakkelige hangbrug. Mijn weg naar het geloof. Daarin ben ik soms nog heel onzeker. Daarom neem ik die touwen mee om me vast te binden en zeker verder te gaan.

Op het eiland Mieke zijn bergen en dalen. In de bergen zijn grotten en spelonken: Die geheimen die nog in mij verborgen zijn. Daarom neem ik de bijbel mee die mijn helpt die geheimen op te zoeken en te verwerken.

In de dalen is een hele mooie natuur: Ik hou van de mensen.

Bomen die soms heel hoog zijn: Soms ben ik een sensibeltje.

Er zijn struiken die heel dicht opelkaar staan: Het liefst hou ik alles tesamen wat me lief is en droom van een goeie mooie wereld zonder problemen.

Er zijn hele mooie bloemen: Mijn liefde voor de natuur en de dieren.

Maar er zijn ook bloemen en struiken die giftig zijn en met harde dorens. Ik kan soms zo'n kreng zijn. Daarvoor neem ik de zakken mee om deze bloemen en struiken in te doen.Vernietigen doe ik ze niet, want een klein krengetje wil ik blijven.

Er is op het eiland Mieke een plaats waar ik een keer was in mijn leven. Een hele diepe afgrond, waar ik naar beneden gevallen ben. Mijn zelfmooord.

Het was een hard en een zacht neerkomen. Een zachte, omdat ik door God opgevangen ben. Een harde, Omdat het werk aan het eiland Mieke, heel hard werken was en is.

Het eiland Mieke is voor iedereen begaanbaar. Mijn openheid voor andere mensen.

Er liggen allemaal andere eilandjes in de buurt van het eiland Mieke: Familie en vrienden.

Ik woon graag op het eiland Mieke. Ze geeft me geborgenheid. Ze heeft veel hoeken en kanten, maar die horen erbij. Anders was het niet het Eiland Mieke.